Het voorjaar zit er op. Het was het jaar van de aanvallers en de outsiders. Nibali, Terpstra, Valgren en gisteren nu ook Bob Jungels kwamen allemaal alleen aan. Het mooie weer had onderweg geen (schaduw)favorieten kunnen verleiden tot een vroege aanval. De vroege vlucht overleefde tot na de Redoute, waar het peloton in tempo over reed zonder één versnelling. Het was wachten op de Roche aux Faucons tot de koers losbarstte. Het was Gilbert die de knuppel in het hoenderhok gooide, maar hij viel heel snel stil. Henao nam over maar werd op zijn beurt gecounterd door Bob Jungels. Niemand kon de Luxemburger volgen. Eenmaal boven schakelde hij over op de grote molen en begon aan een 20km lange tijdrit. Er wachtten echter nog 2 slothellingen waar hij terug op het kleine tandwiel moest schakelen. Toch weerstond het 25-jarige talent alle tegenstand. Op de Saint-Nicolas kwam Vanendert zeer kort, maar die kon zijn inspanning op de tussenstrook niet doortrekken. Hij werd nog geremonteerd op de slotklim. Alaphilippe sprong daarachter op alles wat bewoog maar viel toch nog naast het podium. Daarnaast was het wachten op de aanzet van Valverde, maar die is er niet gekomen. De Spanjaard haalt ondanks zijn leeftijd nog steeds een hoog en constant niveau, maar kwam toch duidelijk te kort in de Ardennen dit jaar. Het moet hard aankomen. Hij kan moeiteloos nog enkele jaren mee, maar de Spanjaard lijkt me geen man die zal blijven rijden als hij geen topkoersen meer kan winnen.
Er waren 4 ploegen met Jungels, maar het was toch terug mijn neef Jasper Maes die met de overwinning ging lopen, opnieuw voor Jens Deryckere uit Zwevegem. Mike Dambre uit Deerlijk werd derde.
Daarmee wint Stijn Dendauw uit Wevelgem Megavelo 2018 met zijn ploeg Tesla. Eerste deelname. Eén ploeg ingestuurd. En boenk er op. Eventjes was het nog spannend toen Gilbert demarreerde, want dat was de enige die niet mocht winnen, maar dat gevaar was gauw geweken. Het waren vooral Sagan, Benoot, Terpstra en Valgren Andersen die hem de overwinning opleverden. Daarna werd het nog ongemeen spannend van plaats 2 tot 6. Gescheiden door amper 20 puntjes. Het zijn de ervaren Ignace Devreese – collega pronostiek organisator van TourTeamTime en vorig jaar nog derde – en Pieter Turtelboom – ex-winnaar 2014 en sindsdien trouw Megavelo bestuurslid – die hun naam opnieuw mogen bij schrijven in de hall of fame. Maarten Deboe valt spijtig genoeg net naast het podium met zijn 2 beste ploegen, maar mag zich één van de meest constante spelers van de voorbije jaren noemen. Straffe prestatie. Dikke proficiat aan alle winnaars, maar ook aan zij die net naast de prijzen vielen. Bedankt aan iedereen die dit jaar mee speelde en hopelijk tot volgend jaar. Suggesties zijn altijd welkom. Maar eerst is er nog de Nacht van de Koers om het voorjaar in schoonheid af te ronden. Ik nodig iedereen met veel plezier uit volgende week. Een gezellige koersavond onder gelijkgestemden om na te praten over het fantastische voorjaar. Iedereen tegen Kanker! Kaarten nog tot morgenavond in voorverkoop.
Alejandro Valverde heeft de Waalse Pijl niét gewonnen. De keizer van de muur van Hoei kon geen zesde overwinning realiseren na zijn vier op een rij de voorbije jaren. Het begon al onderweg met paniek in de ploeg toen niemand minder dan Nibali al vroeg demarreerde met 4 kompanen. Dit noodzaakte Valverde om zijn ploegmaats al vroeg op te offeren. Die brachten het peloton met de favorieten wel terug tot een overbrugbare afstand, maar konden hun kopman niet in de ideale positie afzetten. Vanendert had er intussen een zeer lange sprint van gemaakt die eigenlijk verbazend veel weg had van een demarrage. Hij werd mooi derde, maar oogstte daar geen lof mee bij zijn kopman Wellens, die 7e werd. Dan vielen de puzzelstukjes bij Quick-Step beter in elkaar. Ze hadden Schachmann mee in de aanval met Nibali. Die hield het vol tot hoog op de muur en werd nog mooi 8e. Zijn ploegmaats zaten zo in een zetel en konden kopman Alaphilippe netjes afzetten aan de voet. Die ging mee met Vanendert en plaatste dan op het juiste moment zijn versnelling. Valverde kwam vanuit zijn verre positie nog tot aan zijn achterwiel, maar kon dat verschroeiende tempo niet meer volgen en moest letterlijk het hoofd buigen voor zijn opvolger.
Mijn neef Jasper Maes had de volledige top 4 opgelijnd in zijn ploeg ‘TeenageMutantCyclingTurtles2’, wat hem de overwinning opleverde. Jens Deryckere en Thomas Soete reden op respectabele afstand ook in de prijzen.
In de stand blijft de top 3 ongewijzigd. Stijn Dendauw blijft comfortabel aan de leiding. Maarten Deboe moet rekenen op een overwinning van Gilbert in Luik om er nog over te geraken. Pieter Turtelboom hoopt zijn derde plaats te verdedigen, maar voelt vooral de hete adem van Ignace Devreese (Alaphilippe) en Matthias Tuytschaever (Gilbert en Alaphilippe). Zij kunnen zelfs nog naar alle trapjes van het podium springen. Verder zien we nog ultieme demarrages van Bert Reynaert (10), Black List (18) en Brecht Deketele (22). Zij komen te laat voor de eindoverwinning, maar als alles mee zit kunnen ze het podium nog halen. Er zal zondag in die huiskamers nog net iets heftiger worden gesupporterd. Ik wacht trouwens vol ongeduld of en wanneer ‘Black List’ uit ‘Darkweb’ zijn ware identiteit zal bekend maken. Mogelijks wacht hij/zij daarvoor tot op de Nacht van de Koers? Nog tot dinsdag tickets in voorverkoop beschikbaar trouwens!
Het voorjaar zit er nog niet op, maar de revelatie is wat mij betreft wel al gekend. Het is niet iedereen gegeven om in zijn eerste jaar met een vrije rol de Omloop Het Nieuwsblad en de Amstel Gold Race te winnen, toch twee totaal verschillende wedstrijden. En dat met toch nog steeds enkele kilootjes te veel. Er zit dus nog marge op die Valgren Andersen. Ik herinner mij dat hij als 22-jarige snotneus diep in de finale van het WK in Ponferrada een demarrage plaatste en nog als 20e eindigde. Dat was de eerste keer dat ik zijn naam noteerde. Dat talent komt dit jaar volledig tot ontbolstering. Enerzijds dankzij zijn vrije rol, anderzijds ook door het sterke team waar hij in rijdt. Zowel in de Omloop als in de Amstel werd zijn vlucht beschermd door een ploegmaat. Eigenlijk was dat het spel waarvan we gehoopt hadden dat Benoot en Wellens het zouden spelen. Helaas had Benoot een offday, wat kan gebeuren na een slopend voorjaar en met net een hoogtestage achter de rug. Wellens was opnieuw zeer sterk maar zat dus alleen in de kopgroep en kreeg na zijn demonstratie van woensdag geen ruimte van de Valverdes en de Sagans. Sterke prestatie opnieuw van de Slovaak, al had ie wel moeten uitgesloten worden nadat hij, net als Luke Rowe in de Ronde, achter toeschouwers fietste bij het afsnijden van een bocht.
Het werd een verrassend podium met Valgren Andersen, Kreuziger en Gasparotto. Toch slaagde Joeri Verhamme er in om deze top 3 volledig te spelen. Het leverde hem een ruime overwinning op. Free Claerbout van het O’dorney team en neef Jasper Maes werden verdienstelijk tweede en derde.
In de stand neemt Stijn Dendauw een serieuze optie op de overwinning. Maarten De Boe blijft tweede en Pieter Turtelboom neemt de derde plaats over van Karel Vanovervelt.
De Brabantse Pijl vormt de overgang tussen de kassei- en de klimkoersen. De kasseirenners die goed klimmen nemen dit en de Amstel er nog bij. De ploegen worden aangevuld met een nieuw blik klimmers, al komen de echte toppers er maar zondag bij. De start stond in het teken van het eerbetoon aan de overleden Michael Goolaerts. Zijn ploegmaats toonden zich ook onderweg, maar kwamen niet in aanmerking voor de overwinning. Dan had Lotto-Soudal betere papieren. Met Vanendert, Van Der Sande en vooral Benoot en Wellens kwam het met 4 potentiële winnaars aan de start. Ze wachtten geduldig de finale af, in tegenstelling tot in de Omloop, waar Benoot en Wellens ook in topvorm aan de start kwamen, maar te vroeg hun pijlen verschoten. Van der Sande opende de debatten, Vanendert nam over en kreeg 6 man mee, waaronder Wellens. Die wachtte de laatste helling niet af en ging er op 7km van de meet snoeihard vandoor. Zijn medevluchters lieten niet begaan, maar Tim bleef onhoudbaar doorzetten, zowel op het vlakke als op de 2 overblijvende hellingen. Benoot werd mooi derde na Colbrelli. De 2 Lotto Belgen zullen zich ook de komende koersen nog tonen. Maar de tegenstand wordt een stuk groter met de Alaphilippes van deze wereld. We kijken er naar uit.
Ringo Schoutteten, eindwinnaar in 2005, won de Brabantse Pijl in de pronostiek voor Henk Capoen en Marc Verstyn met zijn 12 Belgen.
In de stand blijft Stijn Dendauw aan de leiding voor Maarten De Boe en Karel Vanovervelt.
Roubaix 2018 werd een gitzwarte editie. De amper 23-jarige Michael Goolaerts kreeg vroeg in de koers een hartstilstand. Meteen werd de ernst van de situatie duidelijk. Hij werd nog gereanimeerd en afgevoerd naar het ziekenhuis van Rijsel, waar hij zondagavond overleed. Onze gedachten gaan naar zijn naasten. Op zo’n momenten wordt koers maar een verre bijzaak. Het voelt vreemd aan om er dan toch nog een verslag over te schrijven, maar ik ga het bij deze toch proberen.
In de vroege vlucht zat mooi volk met oa hardrijder en Zwitsers kampioen Dillier, ex-beloftenwereldkampioen Byström, ex-dwars door Vlaanderen winnaar Wallays en Paris-Nice winnaar Soler. De jonge Spaanse klimgeit was in extremis opgeroepen, wat zijn prestatie des te straffer maakt. Ze kregen nooit meer dan 3 minuten van het peloton, maar toch zouden ze nog een belangrijke rol spelen in de wedstrijd. Het peloton begon door verschillende valpartijen al serieus uitgedund aan het legendarische bos van Wallers. Daar lag het tempo vrij laag tot de versnelling van Mike Teunissen. Philippe Gilbert ging meteen mee. Een groots nummer leek in de maak. Maar het peloton liet niet begaan en later zou blijken dat Phil niet de benen had. Dat was het sein voor Stybar om te gaan, maar hij kreeg niemand mee. Ook Greg probeerde het met een snedige demarrage maar de andere Belgen sprongen nijdig op zijn wiel. Dat was het moment waarop Sagan ging. Niet eens een scherpe demarrage, maar wel op het perfecte moment. Deze keer reageerde niemand. Men keek naar Quick-step, maar Phil en Stybar hadden net een cartouche verschoten en Lampaert was aan het terugkeren na een lekke band. Terpstra moest het dus op dat moment alleen doen. Er werd gepokerd en Sagan kreeg zomaar een minuut cadeau. Dat rij je niet zomaar dicht op de wereldkampioen. Zeker niet gezien hij nog 50km hulp kreeg van vroege vluchters Wallays en Dillier, die daarvoor wel een mooie Bora keuken zullen verdiend hebben van de Slovaak. Los daarvan wel bijzonder sterk van Dillier, die Sagan zelfs tot op de piste kon volgen. Even zag het er mooi uit toen Van Aert en Stuyven met zijn tweeën nog tot op 15 seconden kwamen, maar ze kregen dat laatste gat niet dicht. Van Aert kreeg daarna nog kettingproblemen, waardoor op Carrefour nog Terpstra, Stuyven, Van Avermaet en Vanmarcke overbleven in de achtervolging. 3 kansen op 4 om toch nog een Belg op het podium te krijgen. Opnieuw echter een gelijkaardig scenario in de straten van Roubaix. Greg reageert op een uitval van Stuyven, waarop de lepe Terpstra gaat en er niemand meer reageert. Sagan rekende intussen af met Dillier op de piste en wint na een sterk maar vooral slim nummer. Op het juiste moment gaan. Zonder diep te gaan een minuut krijgen. Onderweg de voorsprong constant evalueren en zijn medevluchters zo lang mogelijk mee nemen. Wij Belgen bleven met een lichte ontgoocheling achter omdat er geen splijtende demarrages kwamen van Sep bvb en omdat de landgenoten ook op mekaars wiel reden en niet op dat van de buitenlanders. Maar als de wereldkampioen wint op de piste in Roubaix na een aanval van 50km, kan je toch moeilijk van een saaie koers of anticlimax spreken.
Voor buurman Steven Himpe was het al helemaal geen anticlimax. Hij wint Roubaix voor Tom Bovens, secretaris van de Jasper Stuyven fanclub en Nicole Schmitt uit Oostende.
In de stand springt Stijn Dendauw terug over Maarten De Boe naar de leiding. Karel Vanovervelt wordt derde.
De kasseikoersen zitten er nu op. Het is nu aan de klimmers. Te beginnen met de Brabantse Pijl morgen.
