Zondagnamiddag 17u15. Een luide vloek door heel Vlaanderen. Alberto Bettiol godbetert wint de Ronde van Vlaanderen. Enkel de 7 man met Bettiol in hun ploeg juichten. En de bookmakers natuurlijk, die met de volledige kassa naar huis konden. Waarom was de rest van Vlaanderen ontgoocheld? Omdat we liever een Belg zien winnen, zeker nu we nog droog staan dit jaar. En als dat niet mogelijk is, dan toch een buitenlandse kampioen die op weergaloze manier naar de zege rijdt. Alberto hoort daar zeker nog niet toe. Nog niet. Dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Zo was het bijvoorbeeld ook met Oscar Freire die uit het niets wereldkampioen werd. We hopen dat Bettiol diezelfde richting uit gaat en dat hij geen eendagsvlieg wordt. In alle geval heeft hij gisteren de overwinning dik verdiend. De roze brigade van EF education reed de hele finale nadrukkelijk in beeld. Bettiol en Langeveld waren al mee met de grote kopgroep die zich vormde na de Muur. Daarna met Sep Vanmarcke die op de tweede passage van de Kwaremont ontsnapte. In principe was de verwachting dat hij dan al op de bus zou zitten, maar hij reed een dijk van een wedstrijd. Onze dorpsgenoot hield knap stand tot in Ronse en nam de leiding van de kopgroep tot aan de voet van de laatste keer Kwaremont. Alberto zat daar attent in vierde positie net als op alle bergjes voorheen. Eenmaal op de kasseien ontbond hij zijn duivels. Met zijn ogen toe, zoals hij het zo mooi zei in het flash interview nadien. Alle favorieten zagen hem vertrekken maar konden deze krachtexplosie niet beantwoorden. Wie weet had Mathieu dat gekund zonder zijn val, maar dat zullen we nooit weten. Mathieu was misschien de tweede sterkste in koers, maar je moet ook recht blijven in de Ronde. Zowel de platte band als de valpartij had hij zelf in de hand. Wat volgde was een indrukwekkende inhaalrace. Hij was dan ook de enige van de toppers die een uitvlucht had. Voor alle anderen ging het simpelweg te snel. Sterker nog, niemand was in staat om verder schifting te voeren in de ruime kopgroep. Enkel met een klein groepje konden ze er nog naartoe rijden. Er kwamen wel demarrages maar alles liep telkens weer samen, voornamelijk door de Quick-step mannen, die uit noodzaak verdedigend reden. Ze werden gered door Kasper Asgreen, 24-jarig Deens talent, die de eerste 150km voor de kopmannen moest werken maar nog genoeg in de tank had om daarna nog een betere finale te rijden dan zijn kopmannen. Hij reed knap naar de tweede plaats. Alexander Kristoff sprintte zich naar de laatste podiumplaats. Geen enkele Belg op het podium helaas. Maar dus wel 2 talenten die we de komende jaren nog vaak zullen terug zien.
Bert Van Dienderen uit Dendermonde was één van de 7 die in Bettiol geloofde en had daarnaast ook Matthews en Van der Poel. Genoeg voor een ruime voorsprong op studiegenoot Dimitri Van Cauwenberghe en Remko Liedts.
Patrick Byttebier haalde opnieuw de top 10 en vergroot zijn voorsprong op nummer 2 Thomas Soete. Kenny Debisschop blijft derde.
