Luik-Bastenaken-Luik 2022

Manhay, provincie Luxemburg, zondagmorgen. De zon schijnt en we genieten van 2 primeurs. Op zaterdag voor het eerst zelf Luik-Bastenaken-Luik gereden en bovendien kregen we voor het eerst in mijn leven 3 Belgische kanshebbers bij de profs: Van Aert, Evenepoel en Teuns. En dit terwijl we sinds 1999 (VDB jaar en jaar 0 van mijn koersfanatisme) slechts 3 (!) Belgische podiumplaatsen haalden. 2x Gilbert en 1x VDB. Gelukkig zaten daar wel 2 overwinningen bij, maar toch. Een zeer magere oogst. Dat we zondag onze oogst in 1 klap zouden verdubbelen, had zelfs de grootste optimist niet verwacht. Dat toppers als Pogacar niet startte en Alaphilippe niet finishte is slechts een voetnoot. Al hopen we natuurlijk dat de wereldkampioen snel herstelt van zijn zware val. Na een dramatisch slecht voorjaar voor Quick-step leek dit de doodsteek voor de troepen van Lefevere. In de laatste koers waarin ze hun eer een beetje konden redden valt hun kopman dan nog uit. Als de moraal al niet zo hoog is na bakken kritiek de voorbije weken en loodzware druk op de schouders, dan gaat 99% van de coureurs er helemaal onderdoor. Maar dan komt daar een 22-jarige lefgozer die zich daar allemaal niets van aan trekt. Zijn maniertjes, vooral in de Brabantse Pijl, moeten er uit. Maar dat eigenzinnige, zelfverzekerde, verwende karakter, heeft dus ook zijn pluspunt. Onverstoorbaar en vol geloof in eigen kunnen hield Remco zich schuil in het peloton tot de Redoute. De demarrage die hij daar uit zijn benen schudde was fenomenaal. Zijn achterwiel slipte door van de onhoudbare kracht. Ze zaten met meerderen klaar in zijn wiel om mee te springen, maar hadden al snel door dat dat onmogelijk was. Boven op de Redoute zette hij zich in het zadel en vond snel zijn ritme. Onverstoord raapte hij vluchter na vluchter op. De laatste die kon aanpikken was Bruno Armirail. De Franse tijdrijder kon eventjes mee surfen in zijn wiel, maar op de Roche aux Faucons moest ook hij onvermijdelijk lossen. Remco reed de steile klim met de loodzware uitloper op zijn tempo op, niet eens uit het zadel komend. Voor de groep der favorieten moest het hier gebeuren. Sanremo winnaar Mohoric had alles gegeven om zijn kopman Teuns binnen bereik aan de voet te brengen. Op het steile gedeelte durfde nog niemand echt aangaan. Het was Teuns zelf die op de uitloper door trok. Wout Van Aert moest daar passen. In eerste instantie kon enkel de Rus Vlasov (in de koers mogen ze wel nog mee rijden) volgen. Maar de rest kon daarna één voor één aansluiten. Daar werd het duidelijk dat er niets te beginnen was tegen een ontketende Evenepoel. Ze reden voor plek 2. Vlasov demarreerde nog en leek het te gaan halen. Maar onder impuls van een sterke Van Aert werd de Rus nog bij gehaald en kon er worden gesprint voor de 2 podiumplaatsen. De Belgische kampioen leek een nieuwe tweede plaats te gaan binnen halen, maar dan kwam zowaar Quinten Hermans als een deus ex machina iedereen voorbij gesneld. 1, 2 en 3! Dit maakt het Belgische voorjaar helemaal goed, nadat 2 Nederlanders onze 2 topklassiekers wegkaapten.

Niemand in onze pronostiek had de 3 Belgen samen, maar dat kan geen verrassing genoemd worden. Staf Van der Schueren uit Middelkerke had wel Evenepoel en Hermans opgesteld in zijn ploeg ‘Amateurklimmers22’. Frank De Grauwe kwam met 12 Belgische renners net tekort voor de overwinning. Lieselot Viaene werd derde.

Voor de eindoverwinning lag de sleutel in handen van Dylan Teuns. Reed de Limburger naar plaats 1 of 2, dan won Thomas Tuytte, anders werd het Lander Vansieleghem. Toen Dylan op de Roche aux Faucons in de achtervolging ging, zal er in beide huiskamers flink geroepen geweest zijn. Hij geraakte echter niet weg en werd verdienstelijk 6e. Zo wint Lander Vansieleghem de 22e editie van Megavelo! Het was een bijzonder spannende editie met steeds wisselende posities. Lander is pas na Roubaix, met nog amper 2 wedstrijden te gaan, aan de leiding gekomen. Hij dankt zijn overwinning aan Van Aert, Kristoff, Benoot en vooral Van Baarle. Lander woont in Bredene, koerst bij de nevenbonden en is de broer van Megavelo triatleet Jasper Vansieleghem. Hij krijgt vrijdagavond de cheque van €430 uit handen van onze mystery guest op het Megavelo café. Thomas Tuytte, na Roubaix nog 17e, ziet zijn straffe eindsprint stranden op de tweede plaats dankzij Van Aert en Teuns. Op de derde plaats krijgen we onze anonieme speler Black List. Vorig jaar maakte hij/zij zich niet bekend en werd het prijzengeld aan de Nachtlichtjes gestort. Dit jaar bedraagt dit €150,5. Benieuwd of de persoon in kwestie zich ditmaal wel zal bekend maken. Als hij dit vrijdag op het Megavelo café doet, trakteer ik hem alvast de hele avond met Buysse biertjes 🙂 Indien niet, dan zou ik het prijzengeld aan Greenpeace doneren ditmaal. Mijn manier om het klimaat te steunen. Ik heb begrip voor de klimaatactivisten die zowel de finish in de Ronde als Luik verstoorden. Maar het is gevaarlijk voor de renners en dit zal leiden tot meer afschermingsmaatregelen tussen supporters en renners, wat dan weer de charme van de koers zou doen dalen. Dus stop daar mee aub. Zij die in de top 10 eindigen, net als de 42 podiumplaatsen, worden komend weekend uitbetaald op de rekening waarmee ze hebben ingeschreven. De rest wil ik graag nog bedanken voor de deelname.

Tot vrijdag op het Megavelo café!