Pogacar tegen Van der Poel. Hard tegen onzacht op de Poggio. “Brace for impact” had Philipsen vooraf gezegd. Het verwachte duel kwam er ook. Op de Cipressa werd het peloton al serieus uitgedund. Op de Poggio had Pogi enkel de beresterke Wellens in steun. Die legde een loeihard tempo op. Matje kleefde aan het wiel van Pogi, klaar om te reageren op de voorspelde aanval. Die kwam er ook. Naast de Nederlander konden ook Bettiol en Ganna volgen. Van der Poel had echter de benen niet om over te nemen en zo kwam nog een tiental renners aansluiten. Ook een tweede poging van Pogacar kende geen succes, vooral omdat Van der Poel wel kon volgen maar niet overnemen. Dat was dan ook de sleutel van de koers. Eenmaal beneden besloot hij alles op zijn ploegmaat Philipsen te zetten. Zowel de demarrage van Mohoric als de ultieme poging van Pidcock waren in normale omstandigheden voldoende voor de overwinning. Tweemaal haalde de Nederlander de kastanjes uit het vuur met de rest in zijn wiel. Hij was niet vergeten dat de rollen in Roubaix vorig jaar omgekeerd waren geweest en offerde zich volledig op voor de Vlam van Ham. Grote klasse vind ik dat. Dit verklaart voor mij ook ten dele zijn populariteit in Vlaanderen. Niet die typische Nederlandse arrogantie, maar een oprechte team player. Jasper Philipsen kreeg van hem een unieke kans, maar moest het natuurlijk nog afmaken ook tegen Matthews, Pedersen en co. Pedersen viel snel stil, Matthews leek het lang te halen en liet vooral ook maar een zeer klein gaatje. Philipsen dook er echter onverdroten in met gevaar voor lijf en leden. Hij kwam er nog net op tijd over. Pogacar werd nog knap derde. Zalig. Na Van Aert en Stuyven wint een derde Belg op vijf jaar tijd. En dat na tientallen jaren droogte, zeker voor de critici die de overwinning van Tchmil niet mee rekenen.
In onze pronostiek was het geen foto finish. Mattijs Leenknegt, creatief brein achter de Nacht van de Koers, demarreerde op de Poggio en geraakte wel weg. Met een topscore van 696 punten had hij een mooie voorsprong op Ivo Goderis van het Daikin team en Bert Verplancke van WDV. Die topscore katapulteert hem ook van plaats 97 recht naar de leidersplaats. Stephanie Himpe en Jochen Deweer zakken een plaatsje.
