44 finishers. Het peloton dat in omvang leek op een groep wielertoeristen. Renners die verkleumd afstappen. Favoriet Skjelmose moest zelfs worden weg gedragen. Fietsen in de koude regen is geen pretje, weten we uit ervaring. Op de duur ben je blij dat er een helling is waardoor je het terug wat warmer krijgt. En dat in een peloton met veel zuiderse klimmertjes. In een kasseikoers zou het dan aan de costauds zijn. De mannen van 80-90kg. In de Waalse Pijl zochten we naar types van gemiddeld gewicht met goeie klimbenen. Zij die in normale omstandigheden tekort komen tegen de pocketklimmers. Maar vooral, zij die gewoon zijn om in de winter buiten te trainen. Lagelanders, Scandinaviërs en Britten. Stephen Williams is er zo eentje. Op 50km was viking Kragh Andersen ontsnapt. Hij nam anderhalve minuut en zijn kansen stegen. Op de voorlaatste keer Huy was het Williams die de achtervolging op hem inzette. Hij kreeg onder andere Van Gils en Vauquelin mee. Ze werden terug ingelopen, maar diezelfde drie zouden bij de laatste beklimming terug boven drijven en het podium halen. Het was vooral onder impuls van de Noormannen van UnoX (ze reden alle 7 uit!) dat alles terug samen kwam voor de traditionele sprint bergop. Daarin kon Williams als enige een stevige versnelling plaatsen. Hij hield vol en wint zo na de Tour Down Under ook de Waalse Pijl.
Twee onder ons hadden de Brit in hun ploeg opgenomen, maar dat was niet voldoende om het sterke team van Dries Demeyer te verslaan. Hij wint met zijn ploeg ‘Meyer W’ zijn derde koers. Straffe prestatie. Muzikant Pieter Chiers en Jan De Clercq kapen andere podiumplaatsen weg.
In de stand zijn Stefan De Couvreur, Wouter Dhaenens en Geert Himpens aan een sterke eindsprint bezig. Matthias Coppens lijkt buiten schot. Maar voor het podium en bij uitbreiding de top 10 wordt het nog spannend.
