Beste koersliefhebbers,

prachtig weer gisteren voor de laatste kasseiklassieker van het jaar. Het leverde weer fantastische beelden op met stofwolken die kilometers ver zichtbaar waren in het groene landschap. De koers zelf was vrij lang gesloten, maar leverde nog meer dan vorige week een spetterend spektakel op in de finale. De kansen wisselden constant. Het was Sir Bradley die de finale inluidde met een demarrage waar echt muziek in zat. Eventjes was er paniek bij Etixx-Quick-step, dat tot dan toe de koers in handen had. Ondanks het feit dat Vandenbergh mee was met Bradley, sprong Stybar er nog achterna. Krachten die hij in de sprint zou tekort komen. Ook Debusschere was mee, maar niemand wou mee werken met Wiggins. Vreemd, want dan had de bal in het kamp van Degenkolb en Vanmarcke gelegen en uiteindelijk waren Stybar en Debusschere in principe ook de betere sprinters. Enige verklaring is dat ze schrik hadden dat Wiggo hen later uit het wiel ging rijden. Het geeft aan dat Sir Bradley wel degelijk winstkansen toegedicht werd en er dus geen holle hype gecreëerd was door Sky en de rest van de pers. De ex-Tourwinnaar probeerde het later nog eens in de achtervolging, maar zonder succes. Zijn wegcarrière werd niet afgesloten met een historische climax. Onze andere chouchou, Sep Vanmarcke, had net zoals de rest van het voorjaar brute pech. Net zoals in de Omloop en de E3 werd hij uitgeschakeld door pech nét op het moment dat hij iedereen uit het wiel reed. Onwaarschijnlijk. Op Carrefour, waar wij stonden, was er nog steeds een aanzienlijke kopgroep samen. Het was zowaar Yves Lampaert die, ondanks serieus knechtwerk voorheen, de beslissende versnelling plaatste. Van Avermaet sprong heel slim mee en de twee vonden mekaar snel. Maar John Degenkolb reed nog alleen het gat dicht. Later herhaalde Stybar dit nog en uiteindelijk sloten ook nog Boom, Elmiger en Keukeleire aan. Een sprint met zeven op de piste in Roubaix. Dat is geleden van 1997, toen onze analist op de Nacht, Jo Planckaert, Tchmil en Museeuw klopte, maar Frederic Guesdon won. Ook deze keer kon het nog een complete verrassing worden, maar John Beton was een klasse te sterk voor de rest. Een prestatie die heel vergelijkbaar is met die van Kristoff. Twee mannen die massasprints winnen, maar die de sprint niet afwachten. Prachtige atleten. Mooie reclame voor het wielrennen. Vreemd genoeg werd John Degenkolb niet als topfavoriet gezien, afgaande op zijn persconferentie waar amper 3 (!) journalisten aanwezig waren. Ook zijn code bij de bookmakers was vrij hoog. Net als in Milaan-Sanremo was die 8/1. Net als toen had ik dankbaar mijn geld op hem ingezet 🙂

In Megavelo werden er opnieuw topscores genoteerd. Dieter “Bernard Massard” Van Lierde was de winnaar van de dag. Hij won Parijs-Roubaix voor Davy Debel en Mathieu “Bob de bouwer” Florin. Na tweede plaatsen in de andere 2 monumenten is hij ook de verdiende nieuwe leider. Hij slaat meteen een kloof tov Frank Loncke en Bart Deman. Nu komen de klimkoersen eraan en wordt een blik nieuwe renners open getrokken. Dieter heeft echter enkel nog Dennis Vanendert en moet er dus op rekenen dat vaak gespeelde renners als Wellens, Gilbert, Jelle Vanendert, Henao, … niet te veel punten pakken. Omgekeerd weet Sybille Geers bvb voor wie ze moet supporteren om de eerste vrouwelijke eindwinnaar van Megavelo te worden. Ze bereidt alvast best haar interview voor met Renaat. En Fredje mag alvast zijn visa kaart mee geven voor een nieuw kleedje. Zij die nog klim-ijzers in het vuur hebben, kunnen nog grote sprongen naar voor maken. Het wordt nog spannend!

Te beginnen woensdag met de Brabantse Pijl.

Sportieve groeten,

Reinout

Gisteren jaarlijkse verkenning Roubaix met vlnr Piet, Joost, ikzelf (en Warre), Michaël, Karel en Elewout. Schitterend weer, sterke coureurs, prachtig parcours en nagenoten met kebab en bier 🙂
Thx voor de rit mannen!

Vichte-Roubaix-Vichte gisteren. Kasseien droog, maar zijn er ook dit jaar niet op vereffend… pic.twitter.com/kxOrU1fzhd

— Reinout Maes (@ReinoutMaes) 11 april 2015

Beste koersliefhebbers,

we hebben het niet zo voor negativiteit rond de koers, maar voor één keer doen we toch mee. Geen Kittel, Cavendish noch Greipel in de Scheldeprijs gisteren, hoewel die allemaal op de initiële deelnemerslijst stonden. De organisator van de oudste koers van ons land, Piet De Smet, is furieus omdat die topsprinters afzeggen voor zijn koers. Een koers waarvan hij pretendeert dat sprintklassieker is. Als je het palmares bekijkt, kan je hem geen ongelijk geven. Maar dat is het verleden. Als we daar naar kijken, stellen we ook vast dat er de laatste tien jaar bijzonder veel valpartijen waren in de laatste kilometer. Geen toeval meer, gezien diezelfde organisator per se zijn aankomst in het centrum van Schoten wil houden. Als je dan toch een wedstrijd voor topsprinters wilt, waarom dan geen aankomst voor topsprinters? Waarom niet verhuizen naar een aankomst die zich daar wel toe leent? De mannen van Kuurne-Brussel-Kuurne zagen dat jaren geleden al in en verhuisden van het gevaarlijke centrum naar de N50. In Antwerpen moet die euro nog vallen, maar ik heb het hen alvast laten weten via mijn gloednieuwe twitteraccount https://twitter.com/ReinoutMaes 🙂

De koers zelf is helaas snel samengevat. Kansloze ontsnapping, massale valpartij in volle voorbereiding op de sprint en op het einde wint Kristoff. Nieuw scenario voor de Noor, maar met hetzelfde resultaat. Edward Theuns was na Dwars door Vlaanderen nu ook in Schoten de runner-up en verstevigt zo zijn reeds riante leidersplaats in de UCI Europe Tour. Hij is zo heel goed op weg om de opvolger van Tom Van Asbroeck te worden. De kans is klein dat deze man nog bij Topsport Vlaanderen zal rijden volgend jaar.

Theuns, niet te verwarren met dat andere wielertalent Dylan Teuns, werd slechts in vier ploegen opgenomen. Twee van die ploegen hadden daar nog de winnaar bij. Mijn vrouw Herlinde haalde het daarbij van mijn nichtje Anne-Sophie Serlet, die ten andere vandaag voor de tweede keer mama werd. De overwinning was een mooi geboortegeschenk geweest voor Ezra. Ex-collega Brecht Desmet-Carlier werd mooi derde.

In de stand blijft Frank Loncke aan de leiding. Bart Deman en Dieter Van Lierde schuiven een plaatsje op en worden nu respectievelijk tweede en derde.

Zondag Paris-Roubaix, typisch de laatste kans op monsterscores. Mijn favorieten zijn John Degenkolb als het op een sprint aankomt of Bradley Wiggins met een solo. Mijn hart droomt van een eerste klassieker voor Sep, maar mijn verstand hoopt op Wiggins. Hoe fantastisch zou het niet zijn mocht Sir Bradley als ex-Tourwinnaar iedereen aan flarden rijden op de kasseien. Lekker ouderwets, want die combinatie lukte enkel in tijden van Merckx en Hinault.

We kijken er naar uit!

Sportieve groeten,

Reinout

Beste koersliefhebbers,

De Ronde van 2015 zou volgens alle waarnemers de meest open strijd van de laatste jaren worden door het wegvallen van Boonen en Cancellara. Slechts één man was het daar niet mee eens. Sep Vanmarcke. Volgens Sep zou het in tegendeel net een gesloten koers worden. Na de eeuwige kritiek dat hij altijd te veel met de neus in de wind rijdt, was zijn plan nu om zo lang mogelijk af te wachten in de buik van het peloton. Het bleek helaas niet de beste tactiek te zijn, maar hij was ook eerlijk in de analyse dat dat niet de hoofdreden was. Slechte dag. Gefaald. Maar van die gesloten koers kreeg hij dus wel gelijk. Geraint Thomas was samen met Kristoff en Vanmarcke de topfavoriet. Geen gepoker echter bij Team Sky. Meteen een mannetje op kop om de vroege vlucht niet te veel ruimte te geven en al vrij snel, nadat Wiggins terug was na een valpartij, de voltallige ploeg. Niemand die nog zin had in een demarrage met het tempo dat ze oplegden. Zij die het probeerden, werden rustig maar kordaat terug tot de orde geroepen. Straffe ploegprestatie. Maar ook Geraint Thomas bleek geen superdag te hebben, dus helaas geen beloning voor het harde labeur. De aanpak van Sky zorgde op die manier wel voor een zeer gesloten (lees saaie) koers. Gelukkig waren er de stuntmannen van Shimano. Eerst maaiden ze koploper Jesse Sergent Hoogerland-gewijs omver. Sleutelbeenbreuk, koers voorbij. Michel en José waren amper uitgepraat over het eerste incident of daar waren ze opnieuw. Ditmaal achterin de koers met een kop-staart aanrijding waarbij ze en passant ook nog een tweede renner van de fiets reden. Ditmaal enkel materiële schade. Maar goed, terug naar de koers. 2 van de 3 favorieten niet in vorm dus. De derde was topsprinter Alexander Kristoff. Wie wou winnen, moest hem er af rijden, want in de sprint was iedereen kansloos. De Noor verraste echter door mee te glippen met de ontsnapte Terpstra, net op het moment dat Vanmarcke zijn chasse patatte ingezet had. Geen toeval dat Niki daar gaat trouwens. De oortjes, weet u wel. Geniaal, ook van Kristoff, want de demarrages zouden niet te tellen geweest zijn, niemand zou met hem willen mee rijden en veel ploegmaats had hij toen al niet meer bij. Anticiperen was dus de oplossing. Mee gaan in een ontsnapping en zeker in de goeie ontsnapping, is een kunst die toprenners ook moeten beheersen. Greg en Sep hebben dat vooralsnog niet. Zij maken zelf koers. Zo was Greg ervoor al enkele keren gegaan. Niemand die er aan twijfelt of hij had kunnen mee springen, maar hij deed het dus niet. Thomas spartelde samen met Stybar – na verlies van zijn tand niet meer kunnen eten en dus zwaar in het nadeel – nog even tegen op de Kwaremont, maar daar ging niet genoeg kracht van uit. Wel bij Van Avermaet en Sagan op de Paterberg, maar de twee sterksten reden toch vooraan. Terpstra speelde het op het einde nog leper dan de gemiddelde Hollandse verkoper, maar dat mocht niet baten. Ondanks enkele kilometers relatieve rust in het wiel van de Noorse bonk, was hij toch kansloos in de sprint. Toen hij versnelde, kwam hij amper ter hoogte van de derailleur van Kristoff. Zonder twijfel de sterktste man in koers en in ruimere zin zelfs van het hele peloton op dit moment. Eerste Noor, maar vooral een schitterende winnaar voor de erelijst van de Ronde.

Intussen was rastalent Tiesj Benoot de achtervolging nog ingezet. Hij kreeg Lars Boom mee, die hij vakkundig vloerde in de sprint en zo een schitterende 5e plaats binnen haalde. Vorige maand pas 21 geworden, getuigt dit van uitzonderlijke klasse. Ter vergelijking: Boonen was een half jaar ouder bij zijn derde plaats in Roubaix en dat was ook de leeftijd van Vanmarcke bij zijn tweede plaats in Gent-Wevelgem. Het is dus met grote trots dat ik hier mag aankondigen dat deze topper zal aanwezig zijn op de Nacht der Megavelo! De inschrijvingen zijn nu trouwens geopend. Meer info op de site. Snel inschrijven is de boodschap, want de Megavelo deelnemers krijgen nog even voorrang.

In Megavelo was het topduo een vaak gespeelde combinatie. Winnaar Frank Loncke, de nummer 3 van jaargang 2009, boekte echter deze prestigieuze overwinning zonder Terpstra in de ploeg. Dieter – Bernard Massard – Van Lierde eindigde net als in het eerste monument op de meest ondankbare tweede plaats. Bart Deman, nummer twee van editie 2005, werd derde.

In de stand zijn er grote verschuivingen en zien we uiteraard dezelfde mannen terugkeren aan de kop. Frank Loncke neemt nu de leiding. Angelo Van Hove blijft nog nipt tweede, voor de aanstormende Bart Deman.

Woensdag is er een amuse-bouche met de Scheldeprijs, waar Kittel niet start. Geen vierde opeenvolgende overwinning dus voor de Duitser.

Sportieve groeten,

Reinout

Beste koersliefhebbers,

gisteren kregen we een koers te zien die we slechts één keer in een decennium meemaken. Althans sinds Roger De Vlaeminck is gestopt, want in zijn tijd was dit natuurlijk dagelijkse kost 🙂 De beelden van renners die bijna onder een hoek van 60° rijden en van een peloton dat volledig uiteen valt omdat het gewoonweg te gevaarlijk is om naast of achter elkaar te rijden, zullen de wereld rond gaan. Net als die van Steegmans die simpelweg met zijn hele hebben en houden in een diepe beek waait. Unieke beelden allemaal van een prachtig spektakel op (of over?) het randje van het toelaatbare. Stel u voor dat Sep Vanmarcke of Greg Van Avermaet waren gevallen en net zoals Boonen en Cancellara uitgeschakeld waren voor de rest van het voorjaar. Dan was het land te klein. Vreemd genoeg waren er geen uitzonderlijke valpartijen te noteren, toch zeker niet naar Gent-Wevelgem normen. In dergelijke omstandigheden krijg je man-tegen-man gevechten waarin de uitslag nooit liegt, pech niet ten na gesproken. De sterksten schieten vooraan over. Zet die mannen maar meteen in jullie pronostiek voor de Ronde en Roubaix. De meesten stonden er al in, maar de schoonbroers Roelandts en Debusschere komen daar nu bij na een hoopgevende prestatie. Maar wat te zeggen van de oude krijger uit Milaan. Luca Paolini wint op zijn 38e de mooiste wedstrijd uit zijn carrière, al is de kans bestaand dat hij dat straks nog eens mag zeggen. Vooral ook de manier waarop was indrukwekkend. Eerst moederziel alleen tegen de wind in naar de kopgroep gereden, vervolgens als laatste van de kopgroep over de Kemmelberg geraakt en dan finaal in twee trappen demarreren en iedereen uit het wiel kletsen. Tonnen respect voor zo’n prestatie. Onze Sep was simpelweg niet sterk genoeg gisteren. Het zijn helaas de eerste tekenen van zwakte die we van hem zien dit jaar. Maar laat ons niet panikeren. Tenslotte is het een plausibele uitleg dat hij meer krachten dan de anderen verbruikte doordat hij constant helemaal voorin reed uit schrik voor valpartijen.

Luca Paolini kostte dit jaar amper 95 punten en zal prijs/kwaliteit de beste renner van het seizoen worden in principe, maar desondanks namen slechts 8 spelers hem op in hun ploeg. Ex-collega Angelo Van Hove was ruim de sterkste van die 8. Jan Deluycker werd tweede en de C&W ploeg werd derde als eerste ploeg zonder Paolini.

In de stand neemt de C&W ploeg terug de leiding over van mezelf. Ik val terug naar plaats 3 want ook Angelo springt over mij.

Zondag dus de Ronde van Vlaanderen. Het wordt een heel open wedstrijd zonder uitgesproken favorieten. Dat kan 2 kanten op. Als de kopmannen er vroeg aan beginnen, kan het een bijzonder aantrekkelijke afvallingskoers worden, een beetje zoals gisteren. Laat ons hopen. Realistischer is echter het scenario waarin de luitenanten er vanonder muizen. Een kopgroep met bvb Paolini, Stannard, Vandenbergh, Stuyven en Debusschere bij wordt nooit meer ingerekend als ze samen werken. Als er een paar van die sterke blokken vertegenwoordigd zijn, wordt het moeilijk. Mijn favorieten Degenkolb en Vanmarcke hebben de ploeg niet om de achtervolging in te zetten. Daarom durf ik mijn geld zetten op Jurgen Roelandts. Hij springt mee met de luitenanten en maakt het meesterlijk af.

Vrolijk Pasen!

Reinout