De oudste koers van Vlaanderen kende gisteren opnieuw zijn traditionele verloop. Daar is op zich niets mis mee. Zeker niet als het dan uiteindelijk tot de verhoopte koninklijke spurt komt. Ditmaal geen valpartijen, waarvoor de Scheldeprijs helaas gekend stond en waardoor Greipel vorig jaar zelfs niet wou starten. Het sein voor de organisatie om twee ingrepen te doen: meer bochten in de finale, zodat het peloton op een lint komt en minder ploegen aan de start, zodat het peloton uiteraard minder groot is. Een geslaagde zet. Het leverde een sprint op tussen de 3 tenoren: Marcel Kittel, Mark Cavendish en André Greipel. Samen goed voor 7x Scheldeprijs en 44 Tour de France ritten. Kittel veegde de nul weg voor Etixx-Quickstep in de kassei- (nou ja) -koersen. Edward Theuns (te gast op de Nacht van de Koers) werd knap vierde. Net een plaatsje tekort om weer op het podium te mogen bij zijn vriendin en podium miss Lien Crapoen. Ook aanwezig op de Nacht, voor de liefhebbers J

Gerda Verbeke had het volledige podium in haar ploeg. De vrouw van ex-winnaar Pieter Soete zorgde zo voor de eerste vrouwelijke overwinning. Frederik Vandenweghe behaalde dezelfde score, maar had daarvoor een iets hoger budget nodig. Opnieuw tweede dus, net als in Kuurne. Davy Vierstraete, schoonbroer van Gerda, behaalt ook al zijn tweede eervolle vermelding na een podiumplaats.

In de stand blijft Cobe Lapierre aan de leiding. Zijn broer stijgt naar de derde plaats. Andy Moerman blijft tweede. Zondag is er de laatste kans voor de kasseirenners en bijgevolg ook voor veel ploegen om punten te pakken.

Na de overwinning van Kittel is er iets minder druk voor Tom Boonen zondag, want daar kijken we nu uiteraard met zijn allen naar uit. Het laatste duel tussen Boonen en Cancellara. Ik geloof dat Boonen kan mee strijden voor de overwinning met de 3 mannen die Gent-Wevelgem en de Ronde domineerden: Sagan, Cancellara en Vanmarcke. De Kempenaar heeft zijn hele winter op deze wedstrijd afgestemd. Ik ben er van overtuigd dat hij doelbewust niet op hellingen en explosiviteit heeft getraind, maar alles op kracht en uithouding. Dat zal zondag renderen. Toch zal dit niet voldoende zijn om de genoemde 3 tenoren zomaar over de knie te leggen. De kans is klein dat hij ze kan uit het wiel rijden, maar omgekeerd zal het voor het trio ook niet simpel zijn. En in de sprint na zo’n zware wedstrijd is Boonen nog altijd ijzersterk. Aan het team zal het alvast ook niet liggen, want die zullen zich nog een laatste keer echt dubbel plooien voor hun gerespecteerde kopman.

Toch is het ook niet ondenkbeeldig dat een outsider wint zondag, want er wordt rugwind voorspeld. Wat als een Stuyven en een Trentin of Martin mee gaan in een ontsnapping?

De honderdste Ronde van Vlaanderen zorgde voor een spetterend spektakel passend bij deze jubileum editie. Het begon allemaal bijzonder nerveus. Het regende demarrages maar het duurde zeer lang vooraleer de ‘vroege vlucht’ vertrokken was. Helaas leidde dit nerveuze gedoe tot een reeks van valpartijen waarbij we helaas twee van onze Vlaamse favorieten verloren. Eerst Tiesj na een val over een drinkbus en daarna Greg na een valpartij van ploegmaat Quinziato. De overgebleven inlandse toppers verspeelden kostbare energie. Boonen bezeerde de pols, Stuyven moest vijfmaal (!) van fiets wisselen en Vanmarcke viel tot tweemaal toe. Enkel onze Sep kon dit fysiek en ook mentaal te boven komen, al ben ik er van overtuigd dat hij hier mee de krachten verspeelde die hij op de Patersberg tekort zou komen.

De valpartijen zorgden dikwijls voor breuken in het peloton en er werd allesbehalve gewacht. Voornamelijk de mannen van Lefevre wilden de koers hard maken om Sagan en Cancellara te isoleren. Dat lukte vrij goed, maar opnieuw misten ze een kopman die kon volgen als er echt geknald werd. Nog vóór de Koppenberg brak Vanmarcke de koers helemaal open. Hij ging er vandoor samen met onder andere een verrassend sterke Devolder. Hij kreeg uiteraard niet veel voorsprong, maar het spel zat op de wagen. Héérlijk vroeg in de koers. Na de Koppenberg werd er nog eventjes rond gekeken naar de luitenanten die er nog bij waren, maar daarna was het aan de kopmannen. Na de top van de Taaienberg werden Sep en Stijn ingerekend. Er was even een moment van vertwijfeling en daarvan profiteerde Kwiatkowski om te demarreren met Sagan in het wiel. Zou er dan toch waarheid zitten in de roddel van de verkochte E3? Die mannen mag je niet laten rijden, ook al was het nog vroeg. Sep besefte het gevaar in en kon de twee Oostblokkers nog bij benen. Hij was de laatste die de kloof met Sagan nog kon dichten. Het kostte hem wel ontzettend veel energie. Die ene kogel, zoals de wereldkampioen het zo mooi verwoordde. En dat terwijl de Slovaak de kloof had verkregen zonder te moeten demarreren. Hij hield de kogel dus op zak. Net als Cancellara, die te veel zat te rekenen op Astana en Katusha. Die hadden nog wel wat mannetjes in de kopgroep, maar die zaten duidelijk ook à bloc en misten ook een kopman in topvorm waar een helper zich het snot voor uit de neus wil rijden.

De drie waren dus weg. Ze raapten de vroege vluchters op en lieten die ook achter op de Kwaremont. Opmerkelijk moment daarbij was toen de verbluffende Dimitri Claeys ex-wereldkampioen Kwiatkowski ter plaatse liet. Die had zich blijkbaar volledig gegeven in de ontsnapping. Sep was de enige die Sagan nog kon volgen. In de achtergrond zette Cancellara de achtervolging in. Hij halveerde de kloof op de Kwaremont. Op de Pater schoot Sep volledig in de kramp terwijl Sagan daar zijn kogel afvuurde. Cancellara kwam bij onze Anzegemnaar en samen gingen ze achter de Slovaak aan. Maar die was duidelijk de sterkste. Sep zat er volledig door en Fabian had duidelijk ook zijn beste poer verschoten op de Kwaremont en de Pater. Sagan hield dus knap stand en vierde zijn knalprestatie met een wheelie over de streep. Sensationeel. Nooit eerder vertoond. Wat een godsgeschenk voor het wielrennen, deze flamboyante wereldkampioen. De Vlaamse supporters waren op slag al hun leed vergeten. Dit soort renners sluiten we in ons hart en gunnen we de overwinning. Ook al wint onze favoriet dan niet. Dat is toch één van de prachtige eigenschappen van onze wielersport.

De spelers met de Slovaak in de ploeg supporterden nog des te meer voor hem ongetwijfeld. Daarbij ook Cobe Lapierre, die er als leider in slaagt om de Ronde van Vlaanderen te winnen. Pieter Vandamme (duidelijk een grotere koerskenner dan zijn schoonfamilie De Cnuydt) en Davy Debel werden op respectabele afstand tweede en derde.

Als de leider in de stand de rit wint, dan is het ook vrij evident dat hij zijn voorsprong verder vergroot. Cobe slaat al een redelijke kloof met de achtervolgers en mag beginnen dromen om de eerste speler te worden die een tweede Megavelo eindoverwinning binnen haalt. Al zal hij de komende twee wedstrijden zijn voorsprong minstens moeten kunnen behouden, want hij heeft niemand meer voor de Ardennen. Het is dus zeker nog niet gespeeld.

Woensdag eerst nog de Scheldeprijs als opwarmertje voor Roubaix zondag.

Na het lezen van het trieste nieuws van het overlijden van Antoine Demoitié na zijn aanrijding met een motard gisteren, is mijn enthousiasme over de fantastische koers plots naar het achterplan gevallen. De motard kon de jonge renner niet meer ontwijken nadat hij vlak ervoor was gevallen. In tegenstelling tot vorige ongelukken met motards en wagens lijkt de motard hier geen enkele schuld te treffen. We leven mee met de naasten van Antoine, alsook met de motard. We leven mee met de naasten van Antoine. Sep Vanmarcke verwoorde het deze nacht al zeer mooi. Hij was dolenthousiast na zijn zeer hoopgevende prestatie, maar hij twitterde dat een tweede plaats plots helemaal niet meer belangrijk was bij zo’n vreselijk nieuws.

Toch maar proberen over de koers te berichten, want die was wel degelijk van wereldniveau. De koers brak zeer vroeg open dankzij de passage door de Moeren. Zoals zo vaak waait het daar heel hard door de open vlaktes en scheurt het peloton er al vroeg open. Sep had zich na de eerste schermutselingen al wat laten uitzakken toen het alsnog brak. Het vergde een inspanning op zijn Cancellara’s om nog weer in de kop van het peloton te geraken. Er waren twijfels over zijn conditie na zijn verkoudheid en vooral de antibiotica kuur die er op volgde. Om eerlijk te zijn geloofde ik niet dat hij al in staat zou zijn om van zo’n inspanning voldoende te recupereren om nog mee te doen voor de overwinning. Het tegendeel was waar. Terug in het eerste peleton maakte hij zelfs meteen verder koers. Zeer vaak met zijn neus in de wind. Toen Sagan zijn demarrage plaatste op de verschrikkelijke Kemmel ging Cancellara vlot mee. Sep zat wat verderop samen met Van Avermaet, Stybar en Rowe. Hij kon als enige nog het kloofje overbruggen. Greg had een uitvlucht na zijn griepje. Stybar echter mist zoals al vaker dit seizoen net dat tikkeltje punch om met de besten mee te kunnen. In de achtervolging namen de mannen van Etixx zonder twijfelen weer hun verantwoordelijkheid op. Klasse. Ze hebben dit jaar een zeer sterke ploeg in de breedte, maar missen een kopman in topconditie. Boonen laat hoopgevende signalen zien, maar moet passen van zodra het bergop gaat. Hij zet zoals verwacht alles op Roubaix. Stybar is degelijk maar komt tekort om absolute kopman te zijn. Terpstra, Martin en Vandenbergh zijn hardrijders, maar hebben het moeilijk om af te werken. Lampaert en Vermote zijn ook van die categorie en worden duidelijk gemist om het vuile werk te helpen opknappen. Gaviria is een klasbak maar betaalt nog leergeld. Met vier Quick-steppers konden ze de kloof niet dicht rijden op de drie toppers vooraan. De sterksten zaten dus duidelijk vooraan. Fabian schuwde duidelijk het werk niet. Hij nam de langste beurten voor zijn rekening, vooral op de stukken vals plat. Het is uiteraard zijn sterke punt, maar ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat hij eerder die laatste percentjes conditie nog wou bijschaven dan dat hij echt voor de overwinning ging. In de sprint ging Kuznetsov eerst aan maar werd vlot geremonteerd door de wereldkampioen. Dik verdiende overwinning dus voor Peter Sagan, die net als vrijdag de beslissende demarrage plaatste. Eerste overwinning trouwens in zijn regenboogtrui en hij heeft ze allerminst gestolen. Wat een fantastisch uithangbord voor onze sport. Bij de achtervolgers vloerde Démare nog Gaviria en de wisselvallige Roelandts.

Andy Moerman, al jaren trouwe Megavelo speler, behaalde een mooie dagoverwinning. Daisy Prieels en trouwe sponsor Karel Vanovervelt mochten mee op het podium.

In de stand springt Andy naar de derde plaats. Steven Maes kampeert op de tweede plaats, ondanks het ontbreken van Cancellara in de ploeg. Het is Cobe Lapierre die voor het eerst de leiding neemt. Zijn broer volgt trouwens op plaats 5. Straffe prestatie van de Lapierrekes en het ziet er niet naar uit dat ze snel zullen weggeblazen worden vooraan.

Deze week is er de KBC 3-daagse, maar die telt niet mee voor Megavelo, dus is het stilte voor de storm van zondag. De officieuze Vlaamse feestdag. De hoogmis van de religie die wielrennen is. De Ronde van Vlaanderen! Hoog tijd om Paas- of Pinkstermaandag te verplaatsen en de Rondemaandag in te voeren.

Zoals voorspeld legden de favorieten gisteren alle kaarten op tafel. Het werd zoals elk jaar een spektakel waarin de kopmannen van vroeg in de wedstrijd koers maakten. Dat leverde heel wat interessante conclusies op. Roelandts en Boonen openden reeds vroeg de debatten op de Taaienberg. Alle kopmannen en hun belangrijkste luitenanten waren op de afspraak. Met uitzondering van Kristoff (niet goed genoeg) en Van Avermaet (ziek). Het sleutelmoment gebeurde even later toen Cancellara zijn versnellingsapparaat kapot trok toen hij zijn ketting er weer wou opleggen. Twee minuten verloren en bij elke gewone sterveling is de koers dan voorbij. Zeker gezien de mannen van Etixx er snoeihard de pees op legden met voornamelijk Vandenbergh en Martin. Toch slaagde Spartacus er nog in om terug te keren. Voornamelijk dankzij eerst Devolder en daarna Stuyven. Net nadat beide Trek renners kwamen aansluiten en even willen op adem komen, demarreren Kwiatkowski en Sagan. Dat is ook het moment dat Etixx de koers verliest want niemand van de blauwe brigade kon aanpikken. In de achtervolging moeten ze bovendien het werk alleen opknappen, ondanks het feit dat er nog koppeltjes van Trek en BMC bij waren. Maar het was ook van niet beter kunnen. De twee sterkste mannen zaten duidelijk vooraan. Enkel Jasper en Fabian hadden een geldig excuus. In de sprint laat Sagan zich ogenschijnlijk ringeloren als een nieuweling door Kwiatkowski. Het deed zelfs denken aan Uran en Vinokourov op de Spelen in London, maar dit is een heel andere situatie. Sagan had maar wat graag een eerste keer gewonnen in zijn regenboogtrui. Hij zat gewoon stikkapot in de finale. Net als vorig jaar met Stybar en Thomas trouwens. En zo zijn de gebeden van Michel verhoord. ‘Waar is Kwiatkowski, geef ons Kwiatkowski!’. Stannard springt daarachter nog naar plaats 3 en de mannen van Trek waren intussen voldoende gerecupereerd om samen de sprint te winnen van de achtervolgende groep.

Mijn sterren voor de Ronde zijn daaorm:

***** Van Avermaet, Cancellara

**** Sagan, Kwiatkowski, Stuyven

*** Boonen, Benoot, Vanmarcke, Terpstra, Stannard, Stybar, Thomas

** Kristoff, …

Robin Verstyn had de volledige top vijf in zijn ploeg. Knap gespeeld en voldoende voor een ruime overwinning. Lore Van Eenooghe en Cobe Lapierre winnen de sprint van de achtervolgers.

Dankzij zijn topscore neemt Robin ook de leiding over van Steven Maes in het klassement. Cobe Lapierre (laureaat 2008) springt naar plaats 3.

Morgen Gent-Wevelgem. Net als vorig jaar in slecht weer, maar vermoedelijk toch iets minder extreem.

Op het vlak van terrorisme staan we wereldwijd in een negatief daglicht de voorbije maanden. Met een triest dieptepunt voorbije dinsdag. Ook op gebied van de koers staan we echter op de wereldkaart, maar dan net positief. Mede daarom is het de goede beslissing geweest om de koers te laten doorgaan. De koers werd bovendien onderweg gekleurd en tenslotte ook gewonnen door de Belgen. Theuns, Benoot, Devenyns, Vliegen, Maes en vooral Van Avermaet maakten de koers onderweg hard. In extremis werd het toch nog een elitespurt, die ondanks de tegenwind te vroeg in gang werd gezet door toptalent Gaviria. Deze klasbak komt nog terug om te winnen. Dit moet de eerste Zuid-Amerikaan zijn die winstkansen heeft op onze kasseiwegen. Fantastisch voor de mondialisering van onze Vlaamse koersspecialiteit. In schril contrast met ons veldrijden helaas. Maar goed, we wijken af. Fernando te vroeg op kop dus na berenwerk van zijn ploegmakker Terpstra. Theuns heeft geen andere keuze dan ook zijn sprint in gang trekken. Hij remonteert de Colombiaan, maar wordt op zijn beurt nog ingehaald door Cocquard en Jens Debusschere. Die heeft de overwinning niet gestolen, want zette de sprint pas in vanuit ca tiende positie en reed met voorsprong de snelste sprint. De schoonbroer van Roelandts behaalt zo de mooiste overwining uit zijn carrière tot dusver. Het is meteen de 12^e Belg die dit jaar een overwinning behaalt (17 in totaal). Vandaag zijn intussen 18 en 19 er bij gekomen. En niet enkel kleine wedstrijden. Zo zijn de drie grootste Vlaamse voorjaarskoersen tot nu toe door landgenoten gewonnen. Wat een weelde plots in vergelijking met enkele jaren terug, toen we er amper in slaagden een voorjaarskoers te winnen. We kunnen maar hopen dat de trend zich doorzet.

Nic Vanhuffel was één van de 30 managers met Debusschere in de ploeg. Als ex-mechanieker van Edward Theuns had hij uiteraard ook de nummer drie opgenomen. Met ook nog Keukeleire had hij voldoende aan 3 scorende renners om de dagoverwinning binnen te halen. Nathalie Haulet en Steven Maes worden tweede en derde.

Steven neemt dankzij zijn derde plaats de leidersplaats over van Jasper Maes. Eddy De Waele wordt tweede en Jasper zakt naar plaats 3.

Morgen is er de E3 prijs. De eerste thuiswedstrijd voor Sep Vanmarcke. Benieuwd op welk niveau hij staat. Traditioneel leggen alle favorieten voor de Ronde hier de eerste keer echt de kaarten op tafel. Let the games begin!