Het eerste monument van het jaar zit er op. De Primavera blinkt nooit uit in een verrassend koersverloop en wisselende winstkansen, maar deze editie viel op dat vlak toch wel bijzonder hard tegen. Slechts één kansrijke aanval op de Poggio. Michal Kwiatkowski sprong weg net voor de top en reed een sterke afdaling. Verdienstelijk, maar waarom bleven de andere aanvallers zitten? Cancellara, Boasson Hagen en Van Avermaet probeerden het nog op het vlakke, maar dat is toch eerder een loterij. Ook bij een aanval op de Poggio speelt die factor uiteraard, maar daar bepaalt je eigen sterkte toch veel meer de kans tot slagen. Het goeie nieuws voor de Vlamingen met het oog op wat komen zal, is dat Cancellara voor het eerst dit seizoen zijn limieten vindt. Spartacus is niet onfeilbaar. We kregen dus een sprint met een uitgedund elite peloton. Toptalent Gaviria speelde hierin een hoofdrol. Hij haalde eigenhandig Boasson Hagen en Van Avermaet terug. Verbluffend als je dat op 21-jarige leeftijd al kan in de langste koers van het jaar. Maar in een seconde onoplettendheid verkwanselde hij zijn inspanning en grote winstkansen. Hij reed tegen het achterwiel van Greg. Eigen fout. Blijft hij recht, dan zie ik niet in wie hem kon kloppen. In zijn val sleurde hij gelukkig niemand mee, maar hij hypothekeerde wel de kansen van onder meer Sagan. Roelandts profiteerde meteen van de verwarring. Een razendsnelle en geniale beslissing die hem tot 50m van het einde de overwinning leek op te leveren. Verstandige en degelijke coureur toch. Maar Ben Swift en Arnaud Démare kwamen er nog over. De Fransman had er vorig jaar een kwakkelseizoen opzitten, maar is zeker geen eendagsvlieg. Anders word je geen wereldkampioen bij de beloften. Ook op kasseien kan hij goed uit de voeten. Zo werd hij al tweede in Gent-Wevelgem. Alle respect voor Arnaud, maar waar zaten de andere sprinters dan, hoor ik u denken. De Duitsers Degenkolb, Kittel en Greipel zaten voor hun TV. Kristoff was niet goed genoeg. Mijn topfavoriet Matthews is niet kunnen terug keren na een val vlak voor de Cipressa. Net als Cavendish en Bennati. Overigens was ook Démare daarbij betrokken, maar die is wel nog kunnen terugkeren. Zij het met wat hulp van de ploegwagen. Conclusie: de Fransman wint verrassend en niet volkomen fair, maar al bij al toch verdiend.

In de marge van de koers moet er mij nog iets van het hart. Namelijk dat het niveau van de verslaggeving toch angstwekkend gezakt is. Vooreerst had geen van beide grijze sporza eminenties gezien dat Kwiatkowski ingelopen werd en zaten ze dus tot vlak voor de finish op het verkeerde spoor. Vervolgens hebben ze amper iemand herkend in de sprint. Ik citeer: “Is dat Démare?” over de winnaar (wie anders van FDJ?) en “Wie haalt de man van Lotto nog bij” over landgenoot Roelandts. In Parijs-Nice idem dito over Edward Theuns. Dat het niet evident is om de renners in een fractie van een seconde te herkennen met hun brillen en helmen, is een feit. Maar dergelijke (sub)toppers en zeker de landgenoten moet je toch met je ogen toe herkennen als je je beroep een beetje ernstig neemt en je je treffelijk hebt voorbereid. Het zou Renaat Schotte niet overkomen. Mensen luisteren niet naar wielercommentaar voor eloquentie (welbespraaktheid nvdr) maar voor koersinzicht en duiding, Michel. Tijd dus voor herbronning en bijscholing. Of een welverdiend pensioen.

Terug naar ons spelletje. Vrij onverwacht hadden 41 ploegmanagers de Fransman in hun ploeg opgenomen. Meer dan Roelandts (32x) en uiteraard Swift (4x). Niemand had hen alle drie. Alex Liedts had er twee en kon er het meeste finishers bij plaatsen. De schoonvader van Pieter Turtelboom (laureaat 2014) hield Jurgen Verschelde en Davy Vierstraete achter zich. De stand is volledig overhoop gegooid. Het is mijn neef Jasper Maes die de leiding neemt. Hij heeft tot nu toe alle 4 de winnaars in zijn ploeg. Steven Maes (geen familie) is eerste achtervolger en Bart Claeys komt terug de top drie binnen.

Woensdag is er Dwars door Vlaanderen en kamperen de toppers enkele weken bij ons. Vanaf nu tot het einde zijn er dan ook meerdere Megavelo wedstrijden per week.

De koers van de ‘witte stroatn’ heeft zoals ieder jaar weer voor het nodige spektakel gezorgd. Een spannende koers door de prachtig glooiende Toscaanse landschappen waarin toppers uit zowel de de klim- als de kasseikoersen het tegen mekaar opnemen. Fantastisch. Dit jaar kwamen de Valverdes en Nibali’s van deze wereld net iets te kort om echt voor de overwinning mee te doen. Die strijd ging tussen Cancellara, Sagan, Stybar en de verrassende Brambilla. De Italiaan reed een dijk van een wedstrijd. Als enige overblijver van de vroege vlucht had hij nog twee demarrages in petto waarvan de tweede tot zeer dicht bij de finish rijkte. Vreemd  genoeg geloofde niemand onder ons in hem, ondanks zijn overwinning in Mallorca en lage prijs. In alle geval bracht hij zijn ploegmaat Stybar in een zetel naar de finish. Het achtervolgingswerk kwam op de brede schouders van Cancellara en Sagan. En dat met een zware finish bergop voor de boeg. Stybar leek gewonnen spel te hebben. Dat was echter zonder Spartacus gerekend.  Die is duidelijk niet van plan om in zijn laatste profjaar uit te bollen. Als hij dit kan afmaken vanuit een nadelige strategische positie en vooral op een aankomst waar lichtere en explosievere (lees jongere) collega’s in het voordeel zijn, dan moet hij toch wel uitzonderlijk sterk zijn. En dan kunnen we eigenlijk als Vlaming enkel maar hopen dat hij tegen de Heilige week al een beetje over zijn vormpiek heen is. En dat brengt ons weer bij Sep Vanmarcke, die vandaag zijn eerste wedstrijd van het seizoen, de proloog van Parijs-Nice, afsloot op een mooie 15^e plaats. Hij liet daarmee toch verschillende specialisten achter zich, dus dit is een zeer goed eerste signaal.

Ook in Megavelo kregen we een bijzonder spannende strijd. Arne Lapierre, Frederik Maeghe en Karel Vanovervelt eindigden alle drie met even veel punten. Het is Arne die met de ritwinst gaat lopen wegens het laagste ploegbudget. De broer van Cobe, laureaat van 2008, neemt meteen ook de leiding in het klassement over van Wim Blomme. Hij wordt op de voet gevolgd door Karel en Fredje, die al voor de derde wedstrijd op rij ex aequo eindigen. Niet verwonderlijk gezien de basis van hun ploeg uit dezelfde renners bestaat.

We krijgen nu een kleine adempauze tot Milaan-Sanremo binnen twee weken, het eerste monument van het voorjaar. Intussen bereiden de renners zich voor in Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico.

Bent u ook zo enthousiast over het openingsweekend? De eerste koersen op Vlaamse bodem, waar we jaarlijks zo naar uitkijken, brachten nog meer spanning en spektakel dan we durfden hopen. Bovendien werden we dan nog eens beloond met twee prachtige Vlaamse winnaars. Dat was toch al 10 jaar geleden.

Zaterdag werd de koers naar jaarlijkse gewoonte vroeg open gebroken op de Taaienberg. Meestal door proganisten Boonen of recenter Vanmarcke of een andere favoriet. Ditmaal door ene Luke Rowe, die in afwezigheid van Geraint Thomas en Ian Stannard kopman van Sky was en niet ontgoochelde. Wie anders dan Greg Van Avermaet sprong zonder twijfelen op zijn wiel, gevolgd door toptalent Tiesj Benoot. Peter Sagan – wat een fantastische wereldkampioen– voelde het gevaar en ging er even later achteraan samen met Oss. Geen sukkelaar, maar hij werd even later genadeloos uit het wiel gereden toen Sagan een tandje bij moest steken om de 3 losgeslagen paarden nog in te halen. Eenmaal met 4 raapten ze de vroege vluchters op. Enkel Alexis Gougeard – noteren die naam! – kon nog zijn wagonnetje aanpikken tot in Gent. De achtervolging werd geleid door Etixx-Quickstep, die volkomen de boot gemist hadden. De Omloop wordt voor de mannen van Lefevre stilaan een zwart beest. De voorsprong was nooit comfortabel genoeg om te speculeren en dus werd er gesprint voor de zege. Greg Van Avermaet trok de sprint op gang en gaf de wereldkampioen een uppercut die hij niet sag ankomen… Er zal voor Sagan meer nodig zijn om Greg te kloppen dan enkel maar het haar van zijn benen scheren. Voor Greg is het, nog meer dan zijn Tourrit vorig jaar en nota bene ook in een duel met de Slovaak, de definitieve bevestiging en hopelijk ook de opstap naar winst in een monument. Benoot werd knap derde en bevestigt zo nu al al het goede van vorig jaar. Bijzonder knap.

Zondag in Kuurne krijgen de verliezers van Gent typisch hun herkansing. Sagan reed weer lekker agressief, maar miste uiteindelijk de definitieve vlucht. Jasper Stuyven had zaterdag ook al goeie benen, maar twijfelde een fractie te lang op de Taaienberg. Wie wil winnen, moet durven verliezen. Dat was de les die hij mee nam naar Kuurne. Hij liet zijn ploegmaat Van Poppel het merendeel van het kopwerk doen. Toen die zijn pijp uit was, verraste hij iedereen met een demarrage. Het leek onbegonnen werk met nog 17km brede wegen en een stevige wind. En dit tegen een kopgroep met o.a. Rowe, Van Avermaet en Boonen. En toch deed hij het. Opnieuw een zeer straffe prestatie van een Vlaams toptalent. Stuyven wordt binnenkort 24 en is dus nog twee jaar ouder dan Tiesj. Maar 23 jaar is nog steeds bitter jong om al een klassieker te winnen en al zeker op die manier. De slogan van Kuurne-Brussel-Kuurne is ‘hier ontstaan legendes’. Dit zou wel eens heel toepasselijk kunnen zijn.

Voor ons spelletje tekenden dit jaar 234 spelers met 261 ploegen present. Opnieuw een record, dus bij deze alvast bedankt aan alle deelnemers. Dit zorgt er samen met de verhoogde inleg voor dat de prijzenpot meer dan verdubbeld wordt tot €2.088. Zaterdag kon collega Wim Blomme al beslag leggen op zijn deeltje van de pot door de Omloop te winnen. Zonder Sagan, maar met Theuns en vooral Luke Rowe, haalde hij het voor Pascal Meirlaen uit Waregem en Bart Claeys uit Bellegem.

Zondag nam Jannes Capoen met Stuyven, Kristoff en Groenewegen de maat van Frederik Vandeweghe (één van onze buitenlandse spelers) en zijn vader Henk Capoen.

In de stand nam Wim Blomme een blitz start en doet daarmee zijn ploegnaam alle eer aan. Hij is nog minstens tot zaterdag de fiere eerste leider. Hij wordt achterna gezeten door Jannes, Bart en Henk van onze hoofdsponsor Catael.

Zaterdag is er de prachtige wedstrijd Strade Bianchi. Mét Stybar en Cancellara, maar nog steeds zonder Sep Vanmarcke. Die spaart zich op aanraden van zijn entourage voor de Heilige Week. Een grote opoffering, die echter hopelijk zijn vruchten zal afwerpen begin april.

Beste koersliefhebbers,

Bij wijze van afsluiting stuur ik nog een kort verslagje van de Nacht der Megavelo. De vier jonge talenten die we konden strikken waren allen vlot ter taal en bovendien zeer openhartig. We konden enkele primeurs noteren ivm het spoorweg incident in Roubaix en de oorzaak van het ongeval met de neutrale wagen in de Ronde. Theuns en vooral Lampaert gaven uitleg bij wat nu echt hun eigen strategie was in respectievelijk Waregem en Roubaix. Benoot over zijn prachtige Ronde, zijn bijzondere voornaam en zijn verdere ambities. Keukeleire was als ancien van het viertal zijn nuchtere en bescheiden zelf. Jo Planckaert zorgde in zijn gekende charismatische stijl voor de nodige kadering en alles werd perfect gemodereerd door Renaat Schotte.

De drankopbrengst bedraagt €351. Het Megavelo team rondt dit bedrag naar boven af tot €400. Dit wordt gestort naar Natuurpunt ten ondersteuning van het aankoopproject ‘De bonte os’ in Deerlijk.

Dieter Van Lierde mocht als winnaar zijn cheque ontvangen uit handen van Jo. De naturaprijzen werden gewonnen door:

• Leukste ploegnaam: Mattijs Leenkneght met ‘Etixx-Drinktixx’
• Lucky loser: Bert Reynaert
• Marcel Maes prijs: Frans Soete
• Beste vrouw: Sybille Geers
• Rode lantaarn: Piet Maes

Mathias Vansteenberghe was de very lucky loser. Hij wint een fietsminibusje van 9 personen gedurende 3 dagen, met dank aan cyclingsupport.

De eindstand is intussen ook op de website gepubliceerd en alle geldprijzen zijn overgeschreven. Ook de foto’s zijn uiteraard te vinden op de foto pagina.

Rest mij nog iedereen te bedanken voor zijn/haar deelname aan de pronostiek en/of aanwezigheid op de Nacht. Hopelijk zijn jullie volgend jaar opnieuw present. Dank ook aan alle sponsors en vrijwilligers zonder wie dit allemaal niet mogelijk was geweest.

Sportieve groeten,

Reinout

Ps: like onze facebook pagina, zo blijft u op de hoogte van het belangrijkste megavelo nieuws

PPS: Als er mensen zijn die specifieke tips, vragen of opmerkingen hebben met het oog op volgend jaar: meer dan welkom!

Beste koersliefhebbers,

de laatste klassieker van het voorjaar volgde gisteren weer de trend van dit seizoen. Saai onderweg, maar spetterend op het einde. Niemand die nog iets probeert op de Redoute wegens veel te ver tot de finish en er rijden geen VDB’s en Bartoli’s meer mee die enkele klasses beter zijn dan de rest. Er is een nivellering aan de top. Niemand heeft nog cartouches op overschot en iedereen houdt die tot op het einde. Dit geeft afwachtende koersen, maar ook spanning tot op de streep. In geen enkele topkoers dit jaar was de winnaar gekend op meer dan 50m van de streep. Er kwamen telkens nog meerdere renners in aanmerking en zelfs nog vaak meerdere groepjes van renners onderling, denk maar aan de Ronde en Roubaix. Voor de collega’s van Sporza is het natuurlijk niet aangenaam werken, maar op zich is er niets mis met een lang voorspel als de climax maar de moeite is.

Alejandro Valverde zal het roerend met mij eens zijn, net als zijn nieuwe vriendin. Zijn ex-vrouw kan er met haar royale alimentatie ook maar wel bij varen. Maar we dwalen af. El imbatido deed zijn naam gisteren weer alle eer aan. Hij was zonder discussie de beste, maar moest het ook verstandig aanpakken zonder ploegmaats in de kopgroep. Vooral zijn aartsvijand Joaquin Rodriguez en zijn ploegmaats vielen hem doorlopend aan, maar Alejandro liet zich niet onder druk zetten. Op de Saint-Nicolas reed hij zelf het gat dicht op een groepje met de ontsnapte Caruso. In de laatste kilometer naar Ans toe was Moreno ontsnapt. De ex-winnaar van de Waalse Pijl reed regelrecht naar de grootste overwinning in zijn carrière, maar Valverde reed alsnog het gat dicht met heel de bende in zijn wiel. Hij kwam 50m op adem en versloeg vervolgens Rodriguez de sprint. De beste heeft gewonnen, heet dat dan.

Karel Holvoet zag het graag gebeuren en haalde met ruime voorsprong zijn tweede overwinning op rij binnen. Mattijs Leenknegt, met de prachtige ploegnaam Etixx Drinktixx, werd tweede, net voor Ardennenspecialist Free Claerbout.

In de stand zijn er nog heel wat verschuivingen, zelfs in de top 5, maar de eindstand maken we pas bekend op de Nacht donderdag.

Gisteren had Michel Wuyts het in Sportweekend over de 3 grootste talenten die we dit voorjaar zagen: Tiesj Bennoot, Edward Theuns en … Dylan Teuns. Dylan is zonder discussie een talent, maar heeft bijlange nog niet laten zien wat onze Yves Lampaert al toonde in Roubaix. Namelijk in een monument de koers màken als knecht. Dus Michel: jij en Dylan zijn ook welkom, maar de 3 grootste talenten zullen donderdag bij ons in Vichte aanwezig zijn! Allen daarheen! Laatste dag van de voorinschrijvingen trouwens.

Voor zij die er niet kunnen bij zijn: schrijf alvast 30 april 2016 op. Bedankt voor jullie deelname en tot volgend jaar!

Sportieve groeten,

Reinout