Normaal moest dit het verslag worden van de Strade Bianche. Een prachtige koers waarin de Belgen weer grote kans op een hoofdrol maakten. Helaas heeft het Coronavirus er anders over beslist. De Italiaanse overheid heeft deze 2 koersen verboden. Dit betekent ook voor onze pronostiek 2 races minder. Als het bij deze 2 annulaties blijft, dan gaan we het prijzengeld over 12 ipv 14 koersen herverdelen.

Mochten er ook Belgische koersen geannuleerd of uitgesteld worden, dan krijgen we een ander verhaal. In dat geval volgt verdere communicatie, maar laat ons hopen dat dit niet nodig is. Een voorjaar zonder koers is zoals een café zonder bier.

Volgende koers in principe de E3 prijs op vrijdag 27 maart.

De mannen van Kuurne voerden dit jaar een parcourswijziging door. Geen Nokere, maar wel de Kluis als laatste helling. Maar belangrijker: een plaatselijk rondje minder en langs Sint-Denijs naar Kortrijk. Smalle, bochtige wegen en geen meter vlak. Wat mij betreft zeer geslaagd. Het was ook daar dat de koers beslist werd. De mannen van Quick-Step hadden ondanks de aanwezigheid van Stybar het gat toegereden op een mooie kopgroep met oa Kristoff, Benoot, Van Avermaet en Vanmarcke. De 4 vroege vluchters stonden ook op het punt om ingelopen te worden. Eerst demarreerde Jungels nog, maar de winnaar van vorig jaar kreeg geen vrijgeleide. Het signaal voor Kasper Asgreen om er vandoor te gaan. Nu sprong er vreemd genoeg niemand op het wiel. Hij vloog voorbij de 4 vluchters. Jans en Vallée haalden alles uit de kast om in het wiel te geraken. Vallée presteerde het zelfs om nog af en toe over te nemen, maar 10km voor het einde was hij toch de laatste die Kasper moest laten gaan. Ondertussen jaagden bij momenten 6 man van Lotto, Sunweb en Ineos achter de jonge Deen. Zijn voorsprong schommelde tussen de 10 en 30 seconden. Hij reed het melkzuur tot achter zijn oren, maar hield knap stand. Kuurne heeft stilaan een patent op jonge hardrijders die solo aankomen, na zijn ploegmaat Jungels vorig jaar en Jasper Stuyven in 2016.

Frans Soete, de chef kok van de Nacht van de Koers, had aan 2 renners voldoende voor de overwinning. Dimitri Van Cauwenberghe kwam enkele puntjes te kort, net als Mieke Bourgeois.

Ook in de stand nemen Dimitri en Mieke deze plaatsen in. Daar is het Kurt Goeminne van de Nachtlichtjes die de leiding neemt dankzij 2 top 10 noteringen.

Zaterdag is er de Strade Bianchi, die gelukkig kan doorgaan ondanks de dreiging van het Corona virus.

Stormachtig weer gisteren. Ideale omstandigheden voor een stormachtige koers. Na 70km al, nog voor de start van de live uitzending, kregen we koers. De mannen van Ineos en Trek, onder leiding van Jasper Stuyven, trokken een waaier. Ook Stybar en Wellens waren attent mee. CCC had alle moeite van de wereld om de situatie recht te trekken. Na enkele vruchteloze pogingen van Van Avermaet ontsnappen er 8 man op kousenvoeten. Daarbij opnieuw Stuyven, Lampaert en Trentin. Van Aert en Van Avermaet hadden een ploegmaat mee en zaten gevangen. Naesen en Vanmarcke waren geïsoleerd. Team Ineos nam de handschoen op maar kreeg het gat niet dicht. Van Aert probeerde het daarna nog met Vanmarcke en daarna met Benoot, maar met 2 kregen ze de klus niet geklaard. Ze werden telkens tot de orde geroepen door Kasper Asgreen, die er een goeie training van maakte voor de dag erna … De winnaar zat dus vooraan, waar Tim De Clercq het leeuwendeel van het werk deed in functie van zijn trainingsmaatje Lampaert. Op de Muur was het dan aan Yves zelf. Enkel Stuyven en Kragh Andersen konden volgen. De anderen, verrassend genoeg ook Teunissen en vooral Trentin, moesten er af. Lampaert kon de sprint niet afwachten en speelde ridder of mis, maar Stuyven twijfelde geen seconde en reed het gat toe. De doodsteek voor Andersen. Toen waren ze nog met 2. Stuyven maakte het daarna mooi af in de sprint en wordt zo beloond voor zijn aanvallende wedstrijd. Een mooie seizoensopener ook na een voor hem snel te vergeten 2019.

Jasper Nuyttens uit Sint-Eloois-Vijve had beide Belgen in zijn team en is de eerste winnaar van het seizoen. Studiegenoot Dimitri Van Cauwenberghe werd tweede voor Kenny Debisschop en Ilse De Cnuydt. Uiteraard zijn zij ook de eerste leiders in de stand.

De voorlopige uitslag van Kuurne staat intussen ook online.

Morgen krijgen we met Luik-Bastenaken-Luik de ontknoping van de Megavelo pronostiek. Voor de eindoverwinning liggen de kaarten uiteraard zeer gunstig voor Patrick Byttebier en zijn ploegmanager Karel Vanovervelt. Enkel Thomas Tuytte kan hem nog remonteren met een ultieme jump. Hij moet daarvoor rekenen op een overwinning van Alaphilippe en daarbij moeten ook Philippe Gilbert, Rui Costa en Floris De Tier zwaar in de punten rijden. Als alles mee zit, kan dit, maar de tweede plaats is realistischer voor Thomas. In de eindstand vallen ook plaatsen 2 tot 10 in de prijzen en die liggen nog volledig open.

Woensdag in de Waalse Pijl reden Fuglsang en Alaphilippe net als in de Strade en de Amstel weg van de tegenstand. Zij zijn de sterkste klimmers van 2019. Grote kans dat ze ook morgen in de kopgroep zitten die morgen voor de zege zal strijden in Luik. Thomas Levrau had als enige het koppel kemphanen samen in de ploeg maar strandde toch op een 7e plaats. Het was Thomas Soete die zijn tweede dagzege boekte in een millimetersprint met Arne Bruyneel en neef Jasper Maes.

Na de Brabantse Pijl argumenteerde ik waarom Mathieu gisteren niet mijn topfavoriet was. Die argumenten kunnen naar de vuilbak. Koersen boven de 200km nog te lang voor Mathieu? Ondanks zijn gebrek aan duurtrainingen wordt hij net sterker in de lange wedstrijden. Te zwaar voor de langere klimmetjes rond Valkenburg? Zelfs dat argument houdt amper stand. Gaat het op de steile hellingen wat te snel in vergelijking met lichtgewichten als Alaphilippe? Meer dan een minuut achter op de 2 koplopers op 5km van het einde? Dan rijdt Mathieu dat gat wel weer dicht op de vlakke stukken en lopende hellingen. Wat we gisteren zagen, was geschiedenis. De ommekeer van verloren positie naar winst was zo snel en de manier waarop zo sensationeel dat we hier over 20 jaar nog over zullen spreken. Nog stukken straffer dan Mattan die nog Flecha remonteerde in Wevelgem. Mathieu leek zijn eigen kansen verknald te hebben door al vroeg te demarreren op Gulperberg. Wou hij anticiperen of was ie te nerveus? De andere favorieten vonden het in alle geval nog te vroeg en bleven kalm. Mathieu kreeg enkel Izagirre mee, maar die werkte maar mondjesmaat mee. Ze werden nog voor de Eyserbosweg weer ingelopen. Toen Devenyns daar zijn kopman Alaphilippe lanceerde, moest Mathieu even naar adem happen. Meer en meer renners gingen in de tegenaanval, maar hij pikte nergens in. De koers was verloren, zo leek het. En eigenlijk bleef dit zo tot op 1km van het einde. Het moet gezegd dat de terugkeer enkel mogelijk was doordat het kopduo Fuglsang en Alaphilippe net iets te veel pokerde. Maar dat was hun goed recht. Met meer dan een minuut voorsprong heb je daar in normale omstandigheden alle tijd voor. Zeker in het geval van de trage Deen was dat zijn enige kans want die moest nog van de snelle Fransman zien af te geraken. Tot tweemaal toe demarreerde hij maar Julian gaf geen krimp. De volgende tactiek was om de lange beurten aan Alaphilippe te laten en toch op zijn sprint te speculeren. Die begon echter krampen te krijgen en reed ook niet meer 100% door. Intussen was VDPoel in de achtergrond alle achtervolgers één voor één aan het oprapen. Op 1 km van het einde schoot alleen Kwiatkowski over. Die kwam nog bij het kopduo. Toch een duidelijk signaal dat die te traag reden want de Pool zat er al compleet door. Hij trok meteen de sprint voor hen aan in de hoop zijn eigen podium veilig te stellen. Maar VDPoel had bloed geroken. Hij reed zelf het laatste gat dicht met 6 man in zijn wiel. Intussen keek de sowieso al hypernerveuze Fransman om de 10m achter zich en kon zijn ogen niet geloven. Hij ging noodgedwongen vroeg aan maar VDP had ondanks zijn helse achtervolging nog een vlijmscherpe sprint in de benen. Hij degradeerde al zijn collega’s tot miniemen. Enkel Simon Clarke kon nog enigszins zijn wiel houden. Onze jonge landgenoot Bjorg Lambrecht werd prachtig zesde bij zijn debuut. Zelfs Alaphilippe, die in Sanremo nog sprintles had gegeven aan de verzamelde wereldtop, waaide bijna omver toen VDP hem passeerde. On-ge-lo-fe-lijk! Koersgeschiedenis. We hebben het einde van zijn talent nog niet gezien. Maar er is ook een keerzijde. Na gisteren behoort VDP definitief tot de wereldtop en zal hij in elke koers waar hij start favoriet zijn. Er zal niet meer met hem gereden worden maar tegen hem. Daar ligt de volgende uitdaging voor de Nederlander. Maar laat hem hier nog maar eventjes van genieten.

Thomas Levrau had met Fuglsang en Alaphilippe de 2 pineuten van de dag maar had gelukkig voor hem ook VDP in zijn ploeg. Hij wint de Amstel voor Arne Bruyneel en Chris Folens.

In het klassement blijft de top 3 onveranderd met Patrick Byttebier, Jochen Deweer en Kenny Debisschop.