“God help us all saterday” was de tweet van Oliver Naesen na de aankomst woensdag. Het geeft treffend weer hoe groot het respect is voor VDP en tegelijk de schrik voor zijn dominantie de komende jaren. Wat hij in de Brabantse Pijl presteerde mag dan ook nog een trapje hoger ingeschat worden dan zijn overwinning in Dwars door Vlaanderen. Nu was hij namelijk onderweg met de 3 andere topfavorieten. Titelverdediger Tim Wellens, Michael Matthews en vooral Sanremo winnaar Julian Alaphilippe. De Fransman kwam weer in competitie na zijn val in het Baskenland, maar wou dit zelf niet als uitvlucht gebruiken. Feit is dat hij op de Ijskelderlaan niet weg raakte en vooral dat hij in de sprint droogweg uit het wiel gesprint werd. Van der Poel won zo op indrukwekkende wijze zijn tweede semi klassieker. Zondag behoort hij wat mij betreft tot de favorieten, maar zeker niet dé topfavoriet. Enerzijds is het een koers van meer dan 200km. Niet dat hij dat niet kan, maar in die koersen verliest zijn grootste wapen van de explosiviteit toch wat kracht omdat de uithouding, de fond belangrijker wordt in die koersen. En daar is hij zeker niet de sterkste in wegens gebrek aan lange trainingen in de winter. Bovendien is Mathieu een stuk zwaarder dan de andere favorieten zoals Alaphilippe. Op de lange hellingen rond Valkenburg kost dat PK’s die hij in de finale kan tekort komen. Aan de andere kant hebben we nog steeds het einde van zijn talent niet ontdekt en kan hij ons uiteraard nog steeds verrassen.
Alex Liedts had er 3 uit de top 4 in zijn ploeg de Kleppers. Hij klopte Arne Bruyneel en Ivo Goderis, die vorige vrijdag nog mee reed in de klassieker Vichte-Roubaix-Vichte.
In de stand rijdt Patrick Byttebier alweer verder weg van de tegenstand. Hij heeft maar liefst 400 punten voorsprong op de nieuwe nummer 2, Jochen Deweer, zelf renner en waarschijnlijk(?) de enige deelnemer die zelf op CQ ranking staat. In 2010 klopte hij zelfs nog Rüdiger Selig, nu ploegmaat van Sagan en zondag nog mee met Politt en Gilbert in de ontsnapping. Kenny Debisschop komt terug op het podium.
Delirium in het Megavelo bestuur! De winnaar in Roubaix komt naar de Nacht! Of omgekeerd: onze hoofdgast op de Nacht wint Roubaix! Wie nog geen tickets heeft, stel het niet langer uit, want de zaal loopt nu heel snel vol. Meteen na de finish werden er al tickets besteld. De ontlading was des te groter gezien het feit dat Phil eigenlijk totaal geen favoriet was na de ziekte die hem nekte in Waregem en Oudenaarde. Ik zag hem deze morgen nog aan de start, maar schatte de kansen van Oliver Naesen hoger in en koos voor de bus van AG2R. Leider Patrick Byttebier was er ook met zijn team manager Karel Vanovervelt. Zij kozen voor de bus van Bohra.
Het was ijskoud en er waaide een stevige tegenwind. Ideaal weer voor de sprinters. Lange ontsnappingen maakten weinig kans. Tenzij je Philippe Gilbert heet natuurlijk, want lange ontsnappingen zijn zijn specialiteit. Op 67km van de meet gaat Nils Politt. Gilbert ziet er de ideale vluchtgenoot in en springt er achter samen met Rudy Selig, ploegmaat van Sagan. Intussen was Van Aert de man van de koers geworden. Als Mathieu zoveel lof krijgt voor zijn inhaalrace in de Ronde, dan kan ik beter, moet hij gedacht hebben. In het bos van Wallers kreeg ie af te rekenen met een lekke band. Hij moet van de fiets, krijgt de fiets van zijn ploegmaat Eenkhoorn en moet alleen in de achtervolging. Hij raakt er terug bij maar moet nogmaals wisselen naar een eigen exemplaar, waarna hij opnieuw moet achtervolgen. Op bizarre wijze gaat ie onderuit en lijkt volkomen kansloos om nog terug voorin te raken. Toch knokt hij zich zonder ploegmaats, noch hulp van andere gelosten terug voorin. Een paar kilometer verder (op 55km) is hij warempel de man die de achtervolging op Gilbert inzet. Alarmfase oranje dus voor de andere favorieten. Als daarna Sagan met Vanmarcke en Lampaert reageren, dan moeten alle zwaailichten afgaan. Van Avermaet en Naesen zagen ze helaas niet en hun koers zat er op. In enkele seconden tijd was hun koers gereden, nog voor ze hun eerste cartouche verschoten hadden. Maar met 4 landgenoten in de eerste 6 konden we zeker niet klagen. Het was wachten tot Camphin-en-Pévèle met aansluitend Carrefour de l’arbre tot de koers zou losbarsten. Gilbert wachtte echter zo lang niet en sprong weg vlak daarvoor. Dat was het nekschot voor Van Aert, die begrijpelijkerwijze moest passen. Het was Sagan die Phil autoritair terug haalde. Op Carrefour ging ie nogmaals en opnieuw was het de Slovaak die het gat dichtte. Met zijn laatste krachten, zo bleek, want op het kasseitapijtje van Gruson werd hij los uit het wiel gereden door Politt. Gilbert geloofde zijn ogen niet en moest over Sagan naar de ontsnapte Duitser. Sep reed intussen al 10km zijn spieren kapot op ‘zijn 11’ wegens schakelproblemen. Opnieuw pech voor onze dorpsgenoot, die een quasi zeker podium in rook zag opgaan. Wie, behalve de Soetes dan, had hem dit niet gegund. Met de fietswissel van Sep en de klop van Sagan kreeg Yves Lampaert plots de derde plaats op een presenteerblaadje. Sterke Yves kwam zelfs nog dicht bij de 2 leiders, wat Gilbert nog een momentje van rust gunde in het wiel van Politt. Die had ook kunnen bluffen en Lampaert laten terug keren, maar koos voor zijn tweede plaats. Met de sterke eindsprint van Philippe zat er niets meer in. Even hadden we een flashback naar 2016 toen de trage Hayman Boonen klopte, maar onze gebeden werden verhoord. Gilbert was de sterkste man in koers en wint op grandioze wijze zijn 4e monument. Weinigen geloofden dat hij dit ooit zou kunnen met zijn lichaamsbouw en gebrek aan parcourskennis. Ik mag zeggen dat ik wel bij de believers was. Net als in 2017 bij zijn overwinning in de Ronde zette ik voor het seizoen in op een overwinning van Phil in Sanremo en Roubaix. En ik zal volgend jaar hetzelfde doen voor Sanremo. Hij zal er dan 37 zijn, maar niets is onmogelijk met deze keikop. Gezondheid!
Nog een believer was Fabrice Laga. Na de E3 prijs wint deze hardloper zijn tweede klassieker van het seizoen. Jasper Vansieleghem, één van onze triatleten in Megavelo trisuit, werd tweede, voor Steven Himpe en mijn jongste broer Elewout Maes, vrijdag allebei mee in Vichte-Roubaix-Vichte.
In de stand verstevigt Patrick Byttebier zijn leidersplaats en mag stilaan de champagne koel zetten. Thomas Soete stijgt terug naar 2 en Fabrice Laga springt naar plaats 3.
Vanaf woensdag starten de klimkoersen.
De waaiers in Zeeuws-Vlaanderen en de kasseien in de finale ten spijt krijgen we jaarlijks een massasprint in Schoten. Gelukkig want in de eendagswedstrijden is dit een uitzondering aan het komen. Geen Gaviria, Kristoff of Viviani. Wel Greipel en Kittel, maar zoek hen niet in de top van de uitslag. Kittel kon zelfs simpelweg het peloton niet volgen. Hoog tijd voor bezinning na een nochtans veelbelovend seizoensbegin. Dus schoten (…) Jakobsen en Ackermann over als favorieten. Die laatste geraakte ingesloten door een schijnbaar onbewust maneuver van de uitzakkende Morkov. Die had ook eerder al onze toekomstige topsprinter Jasper Philipsen weg gedrumd. Jasper betaalde leergeld en werd 9e na een loodzwaar voorjaar waarin hij al alles reed. Zondag ook nog Roubaix maar dan zal een periode van rust volgen. Jakobsen volgde zo verdiend zichzelf op als winnaar.
De meest succesvolle neo-prof van 2018 stond in nogal wat ploegen, maar dat was uiteraard niet voldoende voor de overwinning. Die ging naar Dieter Hermy uit Zedelgem. Dieter had met Lawless en Walscheid erbij het volledige podium. Renners die zelfs bij de meerderheid van ons kennerspubliek geen belletje doen rinkelen, vermoed ik, dus dik verdiende overwinning. Koen Heindryckx werd tweede met zijn ploeg ‘t leven is veu de rappe’ en Jan De Clercq derde.
In de stand wipt Kenny Debisschop over Thomas Soete van 3 naar 2 en blijft Patrick Byttebier ruim aan de leiding.
Zondag de helleklassieker. Morgen gaan we de laatste 5 stroken alvast verkennen in Vichte-Roubaix-Vichte. Zondag doen de sterkste 2 van de Ronde niet mee met Bettiol en Van der Poel. Dan is het aan de Belgen om eindelijk eens te scoren, zeker in een overgangsjaar als dit waarin er geen onklopbare Cancellara of Sagan rond rijdt en in afwachting van de onklopbare Van der Poel. Mijn favorieten zijn dan ook Van Avermaet en Van Aert. Maar als we mogen kiezen, gunnen we het toch Sep of Philippe.
Zondagnamiddag 17u15. Een luide vloek door heel Vlaanderen. Alberto Bettiol godbetert wint de Ronde van Vlaanderen. Enkel de 7 man met Bettiol in hun ploeg juichten. En de bookmakers natuurlijk, die met de volledige kassa naar huis konden. Waarom was de rest van Vlaanderen ontgoocheld? Omdat we liever een Belg zien winnen, zeker nu we nog droog staan dit jaar. En als dat niet mogelijk is, dan toch een buitenlandse kampioen die op weergaloze manier naar de zege rijdt. Alberto hoort daar zeker nog niet toe. Nog niet. Dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Zo was het bijvoorbeeld ook met Oscar Freire die uit het niets wereldkampioen werd. We hopen dat Bettiol diezelfde richting uit gaat en dat hij geen eendagsvlieg wordt. In alle geval heeft hij gisteren de overwinning dik verdiend. De roze brigade van EF education reed de hele finale nadrukkelijk in beeld. Bettiol en Langeveld waren al mee met de grote kopgroep die zich vormde na de Muur. Daarna met Sep Vanmarcke die op de tweede passage van de Kwaremont ontsnapte. In principe was de verwachting dat hij dan al op de bus zou zitten, maar hij reed een dijk van een wedstrijd. Onze dorpsgenoot hield knap stand tot in Ronse en nam de leiding van de kopgroep tot aan de voet van de laatste keer Kwaremont. Alberto zat daar attent in vierde positie net als op alle bergjes voorheen. Eenmaal op de kasseien ontbond hij zijn duivels. Met zijn ogen toe, zoals hij het zo mooi zei in het flash interview nadien. Alle favorieten zagen hem vertrekken maar konden deze krachtexplosie niet beantwoorden. Wie weet had Mathieu dat gekund zonder zijn val, maar dat zullen we nooit weten. Mathieu was misschien de tweede sterkste in koers, maar je moet ook recht blijven in de Ronde. Zowel de platte band als de valpartij had hij zelf in de hand. Wat volgde was een indrukwekkende inhaalrace. Hij was dan ook de enige van de toppers die een uitvlucht had. Voor alle anderen ging het simpelweg te snel. Sterker nog, niemand was in staat om verder schifting te voeren in de ruime kopgroep. Enkel met een klein groepje konden ze er nog naartoe rijden. Er kwamen wel demarrages maar alles liep telkens weer samen, voornamelijk door de Quick-step mannen, die uit noodzaak verdedigend reden. Ze werden gered door Kasper Asgreen, 24-jarig Deens talent, die de eerste 150km voor de kopmannen moest werken maar nog genoeg in de tank had om daarna nog een betere finale te rijden dan zijn kopmannen. Hij reed knap naar de tweede plaats. Alexander Kristoff sprintte zich naar de laatste podiumplaats. Geen enkele Belg op het podium helaas. Maar dus wel 2 talenten die we de komende jaren nog vaak zullen terug zien.
Bert Van Dienderen uit Dendermonde was één van de 7 die in Bettiol geloofde en had daarnaast ook Matthews en Van der Poel. Genoeg voor een ruime voorsprong op studiegenoot Dimitri Van Cauwenberghe en Remko Liedts.
Patrick Byttebier haalde opnieuw de top 10 en vergroot zijn voorsprong op nummer 2 Thomas Soete. Kenny Debisschop blijft derde.
Dwars door Vlaanderen deed een gouden zet door zijn datum vlak voor de Ronde te leggen. Het deelnemersveld is de laatste 2 jaar heel wat hoger van niveau dan voorheen. Met een snedige, koude wind daar bovenop beloofde het een harde koers te worden. Eventjes was er oponthoud wegens (de ambulance van de ) vrouwenkoers, wat zorgde voor ongeziene beelden van renners die midden de velden werden tegen gehouden. Beelden die je anders enkel bij gesloten overwegen ziet. Wij waren er in de Ronde van Vlaanderen straat getuige van dat zelfs na de herstart de 2 koersen mekaar op de hielen zaten. De rode vlag van de mannen reed vlak na de groene van de vrouwen. Mathieu Van der Poel trok het zich allemaal niet te veel aan en reed op 60km van de meet al naar de kopgroep toe. 20km later op de Trieu reden Benoot en Jungels naar de Vliegende Hollander toe. Er ontstond een mooi kopgroepje van 5 met ook nog overblijver Pöstlberger en Turgis (enkel gespeeld door Jeroen De Cocker). Het werd snel duidelijk dat de winnaar voorin zat.
Iedereen wist dat Van der Poel de snelste was. Benoot moest dus nog demarreren maar wou niet als eerste gaan. Doordat Jungels waarschijnlijk hetzelfde dacht, deed Benoot het toch. Bob haalde hem terug. Tweede vreemde beslissing van de Luxemburger want dit moet je normaal overlaten aan de snelste van het groepje. Hoe dan ook is Jungels een heel mooie aanwinst in het Vlaams klassieke peloton. Hij is voor mij zelfs favoriet voor zondag gezien hij voor het sterkste team rijdt en er voor mij meer kans maakt dan de andere kopmannen. Het zou mij geen windeieren leggen want ik heb er voor de start van het seizoen op gewed aan 50/1. Enfin terug naar de koers. De verrassende Turgis had een bijzonder snedige aanzet maar Mathieu had het – gelukkig voor hem – onmiddellijk gezien en had als enige nog een reactie in huis. Hij snelde autoritair uitbollend en dik verdiend naar zijn eerste Worldtour zege. Samen met Wout en Greg moet hij zondag het DQT team het vuur aan de schenen proberen leggen. Zijn vader Adrie, te gast in Vichte op de komende Nacht, zal het graag zien gebeuren.
In de pronostiek kregen we een superspannende massasprint met amper 4 puntjes verschil tussen plaats 1 en 3. Het is Joke Vanhaelemeesch, vrouw van onze sponsor Jardinico, die het haalde voor mijn broer Karel en the wolfpak van Michael De Herdt.
In de stand plaatst Patrick Byttebier, die ons vrijdagavond naar Antwerpen brengt voor de Ronde, een serieuze demarrage. Hij neemt ineens 170 punten voorsprong op de vorige leider Thomas Soete. Kenny Debisschop springt naar plaats 3.
Zondag hoogdag!
