Gent-Wevelgem. Koers in Flanders Field. Een prachtige combinatie. Met het bestuur van de Textielprijs in Vichte beleefden we gisteren een prachtige dag. In de voormiddag een rondleiding in de loopgraven. In de namiddag de soldaten van de koers de Kemmelberg zien bestormen. Naast de Kemmel zijn ook de Moeren uniek aan deze koers. De wedstrijd brak er zoals zo vaak heel vroeg open. Sagan wou zijn afgang op de Tiegem compenseren en koerste heerlijk aanvallend. Het onaantastbare Quickstep werd verrast en had enkel Tim Declercq mee in de ruime kopgroep. De zoon van Karel, onze cabarettier op de Nacht, spaarde waar mogelijk zijn krachten om ze loyaal als altijd ten dienste te stellen van de ploegmaats nadat hij werd ingelopen. Intussen had Sagan nog verder geschift. 4 man kon volgen waaronder een sterke Edward Theuns. Ze zongen het echter niet uit tot Wevelgem. Op de Kemmel zagen we een chasse patatte van Alexander Kristoff. Weer niets voor de Noor, zou je dan denken. Maar Gaviria had (opnieuw) niet zijn dagje en de sterke Noor mocht voor eigen rekening sprinten. Niemand van de kopgroep geraakte zelfs maar uit zijn slipstream. Degenkolb werd tweede. Een sterke Naesen haalde net als in Sanremo vorige week opnieuw het podium.
Bert De Waele uit Oudenaarde kon het volledige podium presenteren in zijn ploeg. Hij haalde het met ruime voorsprong op Izegemnaar Ruben Depoortere en studiegenoot Wouter Tjampens.
In de stand consolideren Thomas Soete en Patrick Byttebier hun voorsprong. Met Frank Roman krijgen we een nieuwe achtervolger op plaats 3.
Woensdag Dwars door Vlaanderen.
De kleine Ronde van Vlaanderen maakte zijn reputatie weer helemaal waar. Alle toppers staan er met het mes tussen de tanden aan de start. Met de val van Sep Vanmarcke verloren we helaas al snel één van de favorieten. En dat, O ironie, net in de koers waarin hij met Langeveld en een verrassende Bettiol voor het eerst in jaren wél ploegmaats mee voorin had. Hopelijk kan hij woensdag starten in Waregem. Het Deceuninck team was de grote favoriet en vervulde die rol met verve. Bob Jungels reed een dijk van een wedstrijd. Hij opende al heel vroeg de debatten en reed alleen naar de kopgroep toe. Die konden hem op de E3 col echter niet meer bij houden waardoor Bob aan een solo van 30km startte. Dat zou nog een stuk straffer geweest zijn dan de solo van Terpstra vorig jaar, die pas op de Varent alleen kwam te zitten. Hij was bijzonder sterk, maar kreeg geen grote voorsprong, ironisch genoeg door zijn ploegmaats Gilbert en Lampaert in groep 3. Die bleven groep 2 opjagen waardoor daar iedereen mee werkte, behalve Stybar. Op de Tiegemberg pakte Greg dan uit met een verschroeiende demarrage. Bettiol, uiteraard Stybar en Wout – mister regelmaat – Van Aert konden volgen. Sagan moest droog uit de wielen. Volledig geparkeerd. Hij en zijn mechanicien frunnikten daarna wat kleinzielig aan zijn versnellingsapparaat, maar dat was duidelijk niet de oorzaak. Een uitzichtloze situatie voor de vier om te moeten achtervolgen op een klasbak-tijdrijder als Jungels en dit terwijl zijn ploegmaat zich bij hen in de wielen kon sparen en dus zegezeker was. Knap toch dat ze zich niet gewonnen gaven en het klaarspeelden om de ontketende Jungels terug te halen. Stybar was er niet gerust in. Demarreerde nog tot tweemaal toe, werd tweemaal terug gehaald en haalde het dan alsnog in de sprint. Niet de sterkste man in koers want dat waren Bob en Greg, maar wel een verdiende overwinning. Hij zat in een zetel, maar is er zelf moeten gaan in zitten. Iets waar Gilbert en Lampaert niet in slaagden.
De mannen met Stybar dus weer aan het feest. Ditmaal ging Fabrice Laga met de hoofdvogel lopen. Snelle Fabrice (fervent hardloper) haalde het in een millimetersprint van Vichtenaar Patrick Byttebier en leider Thomas Soete.
Thomas en Patrick lopen in de stand dan ook verder uit. Emil Gabriel, zoon van Tino, is eerste achtervolger.
Voor Milaan-Sanremo hoef je maar een kwartiertje de TV op te zetten om de koers gezien te hebben. De Turchino, de Capi en zelfs de Cipressa zijn maar het voorspel. Maar nog meer dan vorig jaar werden we beloond met een spetterende climax. Lampaert, Stybar en Gilbert offerden volledig hun kansen op voor Alaphilippe. Ze legden een hels tempo op tot een kilometer voor de top van de Poggio. Clarke demarreerde daarna eerst maar dan achtte Julian zijn moment gekomen. Even zag het er naar uit dat niemand kon volgen. Maar ex-winnaar en Pools kampioen Kwiatkowski bracht 6 man terug in het wiel van de Fransman. Wereldkampioen Valverde, Sloveens kampioen Mohoric, Slovaaks kampioen Sagan, Europees kampioen Trentin en de verrassende Belgen Naesen en vooral Van Aert. Fantastisch gezelschap. Ze sloegen een gat waar de spurtersploegen geen antwoord op hadden. Enkel enkelingen zoals Nibali en Clarke konden nog aansluiten. In de afdaling en beneden werd er niet vol doorgereden en dan weet je dat er demarrages komen. Trentin had de snedigste in huis. Die werd beantwoord door Van Aert en wel op zo’n indrukwekkende manier dat het er eventjes op leek dat hij met Trentin kon weg rijden, maar de kampioenen lieten niet begaan. Daar verliest Van Aert zijn podiumplaats, maar het siert hem dat hij in zo’n gezelschap toch het lef toont om vol voor de overwinning te gaan. Er kwam nog een uitval van Mohoric, maar dit leidde eigenlijk vooral de lange sprint in. Alaphilippe kwam van ver op kop, maar ondanks de tegenwind hield hij toch sterk stand. Naesen sprintte naar een prachtige tweede plaats. Na de Strade alweer een mooie en verdiende overwinning voor de hyperkinetische Fransman in topvorm. Moeilijk te geloven dat hij deze vorm zal kunnen aanhouden tot de Ardense klassiekers volgende maand, maar zijn voorjaar kan al niet meer stuk.
Dat geldt ook voor collega Laurens Anckaert. Met slechts 7 noemenswaardige renners in zijn ploeg NV Drets haalt hij vlot de overwinning binnen. De eerste voor de C&W groep. Marc De Middeleer en Nadine Vercant worden 2 en 3.
In de stand vergroot Thomas Soete zonder Alaphilippe maar vooral dankzij zijn 2 sterke Belgen nog zijn voorsprong in de stand. Ive De Schryver heeft als enige de winnaars van alle 4 de wedstrijden in zijn ploeg en schuift zo op naar plaats 2. Patrick Byttebier, vader van onze huisstyliste Trien, springt naar 3.
Vrijdag starten de Vlaamse hoogweken met de E3.
We kregen dit jaar een droge editie van de Strade Bianche. Een wereld van verschil met het modderbad van vorig jaar, maar de koers was er daarom niet saaier door. Ook dit jaar veel Belgen in de vuurlinie. Wellens brak de finale open en scheidde met zijn versnelling het kaf van het koren. Benoot en Van Avermaet waren attent mee voorin maar hadden geen topdag. Lampaert verrichte berenwerk voor DQT op een parcours dat het zijne niet echt was. Dit laat het beste verhopen voor de komende klassiekers. En dan was er terug Wout Van Aert. Durfde als enige van de kopgroep meteen mee springen met de scherpe demarrage van Fuglsang. Enkel Alaphilippe ging er nog achteraan. Gezien die laatste 2 ook nog enkele ploegmaats bij de achtervolgers hadden, was het snel duidelijk dat de 3 gaan vliegen waren. Van Aert reed zeer sterk. Enkel in Watt/kg moest hij onderdoen voor de 2 klimmers waarmee hij onderweg was. Getuige het feit dat hij moest lossen bergop maar totaal niet stil vil. In zoverre dat hij zelfs terugkeerde vooraan. Mooie prestatie en ook een deugddoend podium na alle twijfels van het crossseizoen en het openingsweekend. Toen Fuglsang (veel te laat voor hemzelf) zijn sprint inzette kon hyperkineet Alaphilippe er vlot naartoe. Hij duurde wel nog tot na de voorlaatste bocht vooraleer hij over de Deen ging, maar hij was zegezeker. Mooie overwinning voor de Fransman en een straffe vier op een rij voor DQT. Wat daar nog het meest straffe aan is, is dat het met 4 verschillende renners gebeurde. En dan hebben ze nog Lampaert en Gilbert in de wachtkamer.
Gill Vandenbroucke maakte een ploeg rond Alaphilippe, maar mankeerde Fuglsang en Stybar. Ik excuseer mij bij Hanne en de familie Vandenbroucke voor het stresserende wachten gisterenavond, maar het (on)gdeduld werd beloond met de overwinning. De eerste voor de kasteelheren, de grootste spelersgroep. Chris Folens werd met zijn ploeg Marijke derde, vlak na Thomas Soete. Die had de eerste 2 niet in zijn ploeg, maar werd desondanks toch mooi tweede en dat met dezelfde ploeg waarmee hij Het Nieuwsblad won. Daarmee is duidelijk wie de nieuwe leider is. Kenny Meijhiu, Vlaanderens mooiste 🙂 :), volgt in stilte in het wiel als kopman van de Heren van Gent. Koen Blomme houdt mooi stand op de 3e plaats.
Volgende wedstrijd pas over 2 weken met Milaan Sanremo
425 ploegen werden er dit jaar ingeschreven door 304 ploegeigenaars. Sommigen zetten alles op 1 ploeg, anderen schrijven er 3 in. Een opvallende deelnemer is alvast terug ‘Black List’ uit ‘Darkweb’. Zeer benieuwd of deze anonieme speler zich dit jaar openbaar zal moeten maken wegens het winnen van een prijs. Alle ploegeigenaars gaan het openingsweekend in vol hoop dat hun favorieten het uitstekend gaan doen. Dat ze de 12 goeie renners gekozen hebben. Dat geen enkele ziek is of pech kent. Sommigen triomferen, anderen vloeken. Maar het is nog vroeg voor conclusies. De sterke mannen van de Omloop zijn meestal niet dezelfde als deze die een maand later voor de prijzen rijden. Met uitzondering van Van Avermaet. Die was zaterdag alweer op de afspraak met een ijzersterke prestatie. Op alle bergjes de forcing gevoerd om met zo weinig mogelijk concurrenten naar de streep te rijden. Zo bleven er 4 kopmannen over zonder ploegmaats. Daarbij de verrassende klimmers Teuns en Wellens, king of Oman Lutsenko en cyclocrosser Stybar. Op Teuns na hadden ze alle 4 gewonnen in 2019. Geen toeval. Wellens was de eerste die demarreerde. Greg ging er achteraan. Stybar ging als tweede. Altijd een goed moment. Opnieuw reageerde Greg, maar hij kreeg het gat niet dicht. Niet zozeer speculerend. Dat had ie enkele seconden eerder moeten doen. Maar als Lutsenko er dan niet achter springt, was het kalf ook verdronken. Stybar was dus gaan vliegen. Verdiende overwinning, want de hele dag attent mee voorin. Zelfs in de aanval met Naesen op meer dan 80km. Geen verrassing voor de meesten onder ons. De Tsjech prijkt in 135 van de 425 ploegen. Goed voor een top 10 notering. Thomas Soete had 3 van de 5 kopmannen in zijn ploeg, naast 8 andere scorende renners. Enkel de onfortuinlijke Tiesj Benoot scoorde niet voor ‘AC Milan op de fiets’. Kristof Vervaeke en Ivan Coolens vervolledigen het eerste Megavelo podium van 2019.
Kuurne is altijd de wedstrijd van de herkansing. Niet voor Sep Vanmarcke want niet op de planning. Niet voor Jasper Stuyven want ziek, net als vele anderen. Het scenario was gelijkaardig als de meeste edities. Een mooie kopgroep rijdt weg in de bergzone. De achtervolgers worden ingelopen door het peloton, dat nog voldoende tijd heeft om zich te reorganiseren in de plaatselijke rondes. Ook nu weer zakte de voorsprong snel weg, maar de mannen van Groenewegen kregen onvoldoende steun van de andere sprintersploegen. En vooral: vooraan konden Naesen en co niet meer in het wiel blijven van Bob Jungels. Van op de kop reed de jonge Luxemburger droog weg en ronde een prachtige solo op zijn Stuyvens af. Dit is wat mij betreft de opvolger van Geraint Thomas. Een alleskunner. Toen Geraint de E3 won in 2015, voorspelde ik dat hij in de Tour ook brokken kon maken als hij er zich op toelegde. Dat moet deze Jungels op termijn ook kunnen. Maar intussen is hij zich al een stevig palmares bijeen aan het fietsen. Vorig jaar won hij Luik. In plaats van deze succesvolle weg verder te bewandelen, beslist de eigenzinnige Luxemburger om zich tot kasseirenner om te scholen. Niet onlogisch gezien zijn overwinning in Roubaix bij de beloften, maar zeker niet evident. Een gevaarlijke outsider voor begin april. Ik heb hem vorige week alvast aan 50/1 gespeeld voor de Ronde. Zijn notering is alvast gezakt tot 25/1 en zal nog verder zakken. Pieter Vanhauwere van U!troepteken had dat ook al in het snotje en dankt er zijn eerste overwinning aan. Oost-Vlamingen Anton Schellekens en Michael De Herdt sprintten naar plaats 2 en 3.
Ivan Coolens uit Waregem is de eerste leider van Megavelo, gevolgd door Koen Blomme en Michel Turtelboom.
Nog 2 tips om het spelletje wat interactiever te maken:
- Via je MyMegavelo pagina kan je je nog steeds groeperen in spelersgroepen. Je kan jezelf toevoegen in bestaande groepen o
f als je eigenaar bent, dan kan je ook andere ploegen toevoegen. Zo kan je de resultaten van je ploegje beter volgen tov je collega’s/vrienden/familie.
- Onder elk verslag kan je reageren via ‘Leave a comment‘. Alle meningen zijn welkom!
Zaterdag is er de Strade Bianche.
